Klein maar fijn

Het is meestal voordeliger grote verpakkingen te kopen. Toch maak ik op een bepaalde categorie producten  een uitzondering: lekkeretrekspullen.

Koop ik een grote zak chips (mmmmm....tortillanachochips), dan ken ik mezelf goed genoeg om te weten dat ik het niet laat bij 50 gram, maar dat aan het eind van de avond de inhoud van de hele zak in mijn maag is beland.
Overigens kun je chips en kroepoek goed bewaren in de diepvries. Je doet een knijper op de zak en legt hem in het vriesvak. Zodra je er zin in hebt, pak je hem weer en kun je ze zo uit de zak eten. Ontdooien hoeft niet en de chips/kroepoekjes zijn krakend vers!
Alleen ik kan dat niet. Na een minuut of tien zou ik ze weer tevoorschijn halen en ze dan net zo makkelijk allemaal opeten.
Dus is het voor mij beter een kleine verpakking te kopen. Op is op en uiteindelijk ben ik dan toch goedkoper uit en een stuk vrolijker aan het eind van de avond.

Bonbons koop ik per xxx-aantal stuks. De verleiding van een half pond in mijn kastje is voor mij te onweerstaanbaar.

Ook diepvriesgebak, bevroren slagroomsoesjes of tompoesjes zijn aan mij niet besteed. Als ik een slappe bui heb, eet ik die soesjes desnoods in bevroren toestand op.
Gelukkig zijn er nog steeds winkels waar je een los gebakje, drie bonbons, een half ons koekjes kunt kopen.
Ik koester ze.
Net als de ijzerwarenwinkel in de stad, waar je 5 schroeven kunt kopen voor 15 cent. Gelukkig hoef je dan niet een heel doosje met 100 stuks aan te schaffen bij de Gamma, die je op 5 na daarna nooit meer gebruikt.
Eigenlijk is dat al een reden om geen impulsinkopen te doen. Dan sla je dit soort mijmeringen over die op een minder voor de hand liggende manier toch voordeel opleveren.