Haiku - nevel

Langs enkels, kuiten
van bomen in het weiland
kruipt nevel omhoog

Gelukjes bij een ongelukje

Een ongeluk zit in een klein hoekje.
Dat bewijst Gil Elvgren, een kunstenaar en illustrator, die heel beroemd is geworden door zijn pin-up-girls. Er is in zijn fantasie niet veel voor nodig om de dames pikanter te tonen; hij bedenkt een klein incident waardoor de vrouw in kewestie overrompeld wordt. Een hond die een vrouwenrokje tussen zijn tanden beet houdt of zelfs een kreeft die het rokje van de serveerster te pakken krijgt. Hoe vers wil je de kreeft hebben?
De dames komen al met al als niet al te snugger naar voren, maar dat zal het tijdsbeeld wel geweest zijn. Bovendien valt er het een en ander.
De meeste illustraties met pin-ups kwamen in kalenders terecht. Die worden zelfs nu nog uitgegeven, zag ik op het web.
Het grappige is dat de artistieke vrijheid van de kunstenaar de vrouwen wat voordeliger en ondeugender weergaf dan ze feitelijk waren.
Dat bewijst onderstaande twee voorbeelden: de echte dame met de vrouw ernaast die Gil ervan maakte. Ook de vormen werden wat aangezet, zoals je kunt zien.

Laten we dat maar de 'dichterlijke' vrijheid van de artiest noemen.
Hoe ik hier zo op kom? Dat heeft met het twitteraccount van iemand te maken die een profielfoto met onderstaand portret gebruikt. Tja, en dan word ik nieuwsgierig wat de achtergrond van zo'n illustratie is.

Acrostichon

Soms wil ik even
Alleen - in stilte
Met mezelf leven
Eenvoudig zijn
Neerbuigen

Impressies van Markthal Rotterdam

Frysk

Soms hoor ik ze niet. 

Niet omdat ik ongehoorzaam ben, maar omdat ik ze niet versta. 

Dan gebruiken ze rare klanken, alsof ze tegelijk een snoepje aan het eten zijn.

Zelfs hun monden staan dan wat anders dan normaal.

Ik ga rustig door met spelen.

Dan komt het moment waarop ze weer gewoon gaan praten. 

Net alsof er een andere radiozender wordt aangezet.

Doen ze dat, omdat ze ouder zijn dan ik, dan papa en mama?

Hebben andere opa’s en oma’s dat ook?

Misschien is het geheimtaal en willen ze dat ik hen niet kan verstaan.

Nou, dat klopt!

Uitspraak

In mijn jeugd was de Engelse taal minder gangbaar dan tegenwoordig. Dat kon je in de uitspraak van ouders en grootouders duidelijk terughoren. Overigens spreken de Fransen Engels nog altijd op hilarische wijze uit.
Tegenwoordig is het Nederlands doorspekt met Engelse terminologie, waardoor vrijwel iedereen weet hoe je die woorden uitspreekt. Vroeger was dat anders.
Mijn grootouders die uit Friesland kwamen, bakten er zoals de meeste volwassenen niets van.
De margarine die oma gebruikte, noemde ze 'bleuband' ('bloebent' dus op zijn Engels). Haar brood belegde ze met 'kornètbief' ('cornd bief') en de was deed ze met 'sunlicht'zeep ('sunlait').
Wij deden er als kleinkinderen zo'n 15 jaar over voor we door hadden dat je die producten dus eigenlijk anders moet uitspreken, maar deden we dat dan klonk het ons super geaffecteerd in de oren.
Dus wat mij betreft blijft het gewoon 'SUNLICHTZEEP'!

Moi

Ik schrijf

omdat ik minder graag praat

en wel van me wil laten horen

Ik hou van ruimte

omdat die me voelen laat

waarom ik ben geboren

Ik heb stilte nodig

omdat het me dan beter afgaat

iets te kunnen horen

Sla eens anders!

Ik vind het niet zo leuk om met een recept te koken en heb dan ook geen kookboeken. Wat me wel prikkelt, zijn smaken met elkaar combineren. Ik kan uitproberen wat ik wil, omdat ik normaliter toch de enige ben die de combi opeet.
Soms lekker, soms vies. Ach ja....
Dit ter inleiding van deze twee salades:

• gemengde sla à la gomasio en
• exotische witlofsla.

Heel eenvoudig en maximaal vijf ingrediënten.

Gemengde sla à la gomasio
Vul een kom met gemengde sla.
Giet er wat saffloerolie overheen.
Hussel goed door elkaar.
Bestrooi de sla met gomasio.

Exotische witlofsla
Voor één persoon neem je een stronk witlof.
Met een aardappelschilmesje draai je de harde kern aan de onderkant eruit.
De rest versnipperen in een kom.
Twee eetlepels kokosmelk erover gieten en een eetlepel mayonaise er doorheen roeren.
Dan twee of drie babyvijgen of één grote in heel kleine stukjes snijden .
De stukjes er doorheen mengen.

Uitweg

Deze afbeelding kwam ik op internet tegen.
De tekst doet me denken aan een bijzonder moment in mijn leven. Er was sprake van een uitzichtloze situatie. Ik voelde me ellendig en ook lamgeslagen. Wist niet meer welke kant ik op moest.
Minder heftig als toen Mozes met het volk Israël voor de Rode Zee stond met achter zich het woedende leger van de farao uit Egypte, maar toch....
God redde Mozes op een heel bijzondere manier: Hij zorgde voor een droog pad dwars door de Rode Zee. Het leger dat achter het volk aan wilde trekken, werd onder het terugvloeiende water bedolven.
Een voorbeeld van een bijzondere uitweg die God baant, als je eigen mogelijkheden zijn uitgeput.
De afbeelding brengt me in herinnering wat God toen in de onmogelijke situatie aan mij laat zien: dat ik gewoon een stap op het water moet zetten en dat Jezus ervoor zorgt dat er dan precies op die plek waar ik mijn voet neerzet, een steen ligt. Zo plaveit Hij voor mij een weg dwars door het water heen uit die uitzichtloze situatie.
Op het oog een onmogelijke weg, maar door God is alles mogelijk.