29 december 2018

Christmas at the Bijenkorf



14 december 2018

In Utrecht ligt het geld op straat



In Utrecht ligt het geld op straat
Hoe lang nog kunnen we niet weten
Als de Munt ons binnenkort verlaat
Worden de munten hopelijk vergeten

2 december 2018

Haiku - onvoltooid leven

In de kiem gesmoord
leiden de knoppen een
onvoltooid leven

25 november 2018

Let there be light



16 november 2018

Haiku - herfst

Bladeren deinen
in gesloten formatie
de eindstreep voorbij

 

10 november 2018

Streetart


27 oktober 2018

Doorgangshuis

Je past me nu niet langer
Je kasten leeg, een rooster los
De rafels van het wonen
En overal een volle doos

Je geur is zelfs veranderd
Stoffig met een zweem van angst
Voor wie er nu in jou gaat wonen
En voor hoe lang, ja, voor hoe lang

Je muren dragen sporen
Van elke bewoner door de tijd
Ook ik ga afscheid nemen
Je bijzondere vergezichten ten spijt

Je hebt me opgenomen
Rust gegeven, huiselijkheid
Ik ga je nu verruilen
Verhuizen, het wordt tijd



25 oktober 2018

23 oktober 2018

Zonsondergang boven Langerak



19 oktober 2018

Hoog...kijk eens omhoog

Één van de foto's uit mijn serie 'Blik omhoog'. Zie de aparte pagina voor veel meer.


17 oktober 2018

Haiku - mist

Onder laaghangend
wolkendek wacht een wereld
op openbaring

(Slechts in Uw licht zien wij het licht)

15 oktober 2018

Haiku - morgenrood

Boven de stad
breidt de rozevingerige
dageraad zich uit

(Met dank aan Homerus)

2 oktober 2018

Tom Ford at Bijenkorf




29 september 2018

Haiku - onbewogen

Buiten raast verkeer
bonkt storm tegen de ramen
dan een schrille kreet

Onbewogen in
mezelf besloten geniet
ik stilte in mij

21 september 2018

Botanisch avontuur (2, en einde)

Helaas stopt het botanische avontuur hier. Behalve groen, slijmerig water en bladeren die vergelen en verslappen, heb ik geen verandering kunnen bespeuren. Nog geen worteltje.
Dus dit groen gaat de kliko in, voordat de geur van rotting en bederf in mijn huiskamer overheerst.
Helaas....


20 september 2018

Lucht



15 september 2018

Pauze - werk in uitvoering


Door mijn verhuizing in november ben ik minder actief op mijn blog dan gebruikelijk. Er komen andere tijden!
Mijn energie stop ik nu in schilderen, schoonmaken en dankbaar zijn dat het gelukt is een nieuwe woning te vinden.
Dus nog even geduld, dan ben ik er weer!

25 augustus 2018

Hour of Power

Op 19 augustus jongstleden sprak Tony Campolo in de tv-uitzending van Hour of Power. Zo'n mooie, actuele preek over 'niet oordelen'. Ik wil deze boodschap graag verspreiden.

Link naar uitzending Hour of Power (19-08-2018)

3 augustus 2018

Botanisch avontuur (1)

Op verzoek van een vriend zal ik wekelijks verslag doen van de ontwikkeling van mijn Monsterosabladeren. Gisteren heb ik ze gescored op mijn werk. Overal staan daar enorme Monsterosaplanten die best een blaadje konden missen. Doel is dat ze in het water gaan wortelen. Dat staat zo cool in die trendy woontijdschriften. 'Kan ik ook', dacht ik. De belletjes op de stengels geven weer dat er leven is onder het wateroppervlak. Dat belooft wat!




Op de laatste foto is te zien dat de wortels nog een lange weg te gaan hebben. Wordt vervolgd.

1 augustus 2018

Oordelen?



26 juli 2018

Haiku - hitte

Hitte hangt tussen
de muren - kruipt op langs de
ramen en vervliegt

19 juli 2018

I lost my head




10 juli 2018

Overgave

De Geest zweeft
op windvlagen en
trekt de dagen
met zich mee

De Geest leeft
in het kloppen van bloed
stromen van water en
eeuwig, eeuwig broedt

De Geest op plannen
tot ze tot leven komen
de wensen, verlangens
voornemens, dromen

Overgave, overgave
is Gods verlangen geweest
niet door kracht of geweld
maar door Mijn Geest

2 juli 2018

Maarsseveenseplassen in juni



25 juni 2018

Pantoum

In een schrijfcursus ontdekte ik de dichtvorm: pantoum. Net als bij bijvoorbeeld een sonnet een structuur waarbinnen je je gedicht maakt. Veel strofes moeten in een bepaald ritme worden herhaald. Ik zal jullie niet vermoeien met het schema, maar alleen het resultaat tonen.

Utrecht centrum

Utrecht centrum
hart van het land
Waar sporen elkaar kruisen
auto’s ruisen, mensen lachen

Hart van het land
klopt tot in de grachten
auto’s ruisen, mensen lachen
hoor, het carillon

Klopt tot in de grachten
de hartslag van de stad?
Hoor, het carillon
tingelend in de stegen

De hartslag van de stad
als ritme om te leven
tingelend in de stegen
de klokken van de Dom

Web van rails en wegen
waar sporen elkaar kruisen
de klokken van de Dom
Utrecht centrum

11 juni 2018

Grijs

Zwart wit
zonder nuance
vervalt de kamer
tot 50 tinten grijs



23 mei 2018

Dromen van Parijs




21 mei 2018

Haiku - avond

Tegen de avond
kleurt de lucht door penselen
in goudverf gedoopt



18 mei 2018

Haiku - fluitekruid

Op het ritme van
de wind danst fluitekruid een
zomerse tango

14 mei 2018

Japanse tuin in het Máximapark




10 mei 2018

Hemelvaartsdag



'De hemelvaart van Christus' uit het Perikopenboek van bisschop Egbert van Trier (rond 980)

5 mei 2018

Haiku - vrijheid

Met vleugels boven
gedachten zweven - koersen
richting verlangens

2 mei 2018

Zie, Ik maak alle dingen nieuw!

'En de Geest Gods zweefde over de wateren' (Gen. 1:1). Letterlijk staat er dat de Heilige Geest 'broedde'. En uit de chaos creëerde Hij een paradijs.
Schuilend onder Gods vleugels vind je naast een veilige plek, herstel en nieuwe kracht. Jezus belooft dat Hij alle dingen nieuw zal maken!


23 april 2018

Haiku - nacht

Naast sterren lichten
wakende huizen - bakens
in de zwarte stad

22 april 2018

Love is in the air



13 april 2018

Ik kan mijn draai niet vinden...


7 april 2018

Haiku - geruchten

So the story goes -
fire raging over the
fields - unlimited

1 april 2018

GIOIA - Vreugde

Gioia, Italiaans voor vreugde, voor mij de kern van mijn schilderij. Tijdens de laatste uur werken eraan, ervaarde ik dat ook. Paolo Conte zong in de kamer, de zon scheen naar binnen en in een flow heb ik het doek voltooid.
Hieronder een foto van het totaal en drie detailopnamen. Het is heel anders geworden dan ik me had voorgenomen. Dat andere schilderij komt er ook, reken maar!








31 maart 2018

Veelkleurig blauw



Pruisisch blauw met lakroller losjes en soms wat fermer aangebracht.
Helder blauw en turquoise met lijmkam, penseel en kwast speels over het doek laten dansen.
Et voilà!

30 maart 2018

Alles is mogelijk



Dag 1

29 maart 2018

Wacht en zie!

Even een pauze in het delen van woorden. Nu communiceer ik een tijdje in beelden. Nee, geen foto's.
Ik neem jullie mee in de creatie van een schilderij. Ideeën die in mijn hoofd dartelen en die ik op doek hoop over te brengen. Van iedere fase een bericht.
Allerlei technieken passeren de revue.
Dit kan ik alvast verklappen:
het wordt abstract!

17 maart 2018

Haiku - the wave

Langs het wit van de
wolken danst een zwerm spreeuwen
losjes met elkaar

10 maart 2018

Haiku - brood

Gebrand op voedsel
klappen zwanen de afstand
met hun vleugels weg

28 februari 2018

21 februari 2018

Haiku - nevel

Met lichteffecten -
in sluiers gehuld verlaat
de nacht het toneel

17 februari 2018

(Ver)spreekwoord

Zwijgen is zilver, spreken is fout.

4 februari 2018

Meet me at Montèl



28 januari 2018

Naar de tandarts

We stappen de lift in, op weg naar de tandarts. Als mama niet kijkt, druk ik alle knopjes in. Dan gaat de deur steeds open, maar er komt niemand binnen. Mama zucht. Ik vind het wel leuk. Als we eindelijk beneden zijn, trekt ze me aan mijn hand naar buiten, nogal snel. Ze heeft haast, zegt ze. Buiten valt de regen. Ik vraag nog: “Mámá…”? Ze zegt alleen dat ik door moet lopen.

“Hé poes, miauw, miauw”, voorzichtig steek ik mijn vrije hand uit om de rode poes te aaien. Ze zit onder de heg en ik buk me. “Waarom loop je niet door, wat doe je nu weer?” De poes is op haar rug gedraaid en laat zich heerlijk kroelen. “Kijk eens, mam, een hele lieve poes.” Zonder iets te zeggen grijpt ze mijn hand en trekt me mee.

Bij de lantaarnpaal hebben andere kinderen een knikkerpotje gemaakt en ja, er ligt nog een glanzende rode knikker in. Maar mama loopt door. Dan geef ik zo’n harde ruk dat mijn hand losschiet en ik achterover val. Ik hou me zo stijf als een plank en laat me niet overeind trekken. “IK WIL DIE KNIKKER”. Mama bukt zich en raapt de knikker voor me op: “Maar nu moet je wel DOORlopen.”


“Zal ik doen alsof ik blind ben? Dan moet jij me leiden”. Direct knijp ik mijn ogen dicht en bots dan met een harde knal tegen een kliko op. Mijn moeder grijpt me stevig beet en tilt me op. “Au”, probeer ik nog. “Als we straks thuis zijn, zwaait er wat.” Dubbele pech, denk ik, eerst die tandarts en dan straks nog straf. Het is niet eerlijk! En ik barst in huilen uit.


24 januari 2018

Schors



13 januari 2018

Haiku - schimmenspel

Hoger klimmen de
schaduwen tegen de muur
op - vlammen dansen

7 januari 2018

View from my room