Een gesprek met Daan, een collega, over ongewenste intimiteiten. Wat je daar nu onder kunt verstaan. We komen tot de conclusie dat dat per persoon verschilt. En per situatie. Wat voor de een grappig of zelfs complimenteus is, kan voor een ander kwetsend en ranzig zijn.
Zelfs een blik kan het label "ongewenste intimiteit" krijgen.
Om maar te zwijgen over bepaalde moppen.
Kortom, ook hier maakt de intentie, waarmee iemand iets zegt of doet, het grote verschil én de manier waarop de ander het opvat.
Conclusie is dus dat het begrip "ongewenste intimiteiten" lastig te definiëren valt.
Welnu, dan kan ik er wel wat persoonlijke voorbeelden van noemen.
Zoals 's morgens op de fiets, wanneer mannen me passeren en ik verdwaasd in een wolk van veel te overdadig opgespoten aftershave mijn weg probeer te vervolgen. Behoorlijk ongewenst en wat mij betreft te intiem.
Het andere uiterste is ook hoogst irritant: mensen die nog leven in het tijdperk van voor de deodorantbus.
Of iemand die te dicht bij je gaat staan, dus je territorium binnendringt en ook nog een slechte adem heeft.
Het omgekeerde brengt míj in verlegenheid, als een ander bij mij een stap achteruit doet. 'Nee, hè, mijn kauwgum is uitgewerkt!' Dan ben ik kennelijk ongewenst intiem.
En nog eentje: iemand die in een eerste gesprek zijn hele hebben en houden aan me vertelt.
Of me ongevraagd intitmiteiten van een ander opdist. Roddelbladen...
Zo zie je maar, ook over ongewenste intimiteiten valt te twisten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten