Al jaar en dag neem ik mijn eigen boterhammen mee naar het werk. Ondanks een jarenlange verleiding die het werken in de binnenstad van Utrecht met zich meebracht. Broodje Mario waar het rond lunchtijd dringen is. Sinds een aantal jaren beconcurreerd door broodje Ben en vele andere smakelijke varianten (Bigolí!).
Als ik vrij ben, koop ik een goed brood, beleg het met vleeswaren en/of kaas en vries het in porties van drie boterhammen in.
Ik ken mezelf. Als ik 's morgens vroeg mijn lunchpakketje nog moet bereiden, sla ik het over. En dan zwicht ik tussen de middag.
Deze vriesmethode heeft me al jarenlang voor duurdere (en ongezondere) lunches behoed.
Nu ik in een buitenwijk werk en de enige keuze een lunchroom of AH is, prijs ik me gelukkig met mijn ingesleten lunchpatroon dat me in dit jaar van besparen goed uitkomt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten