Time out

De eerste drie maanden van mijn project zitten er op. Een kwart is al geslaagd.
Het kost me weinig moeite om voor tien euro per dag rond te komen.
Mijn hypotheekrente gaat per maand een paar euro naar beneden.
Ik ben heel tevreden!
Door af en toe een meevaller (waterrekening die lager is dan berekend, bijvoorbeeld) kan ik mezelf verwennen met een nieuwe geur of een boek.
Kortom, dit project is een opsteker.
Ik merk dat ik er niet zo veel behoefte aan heb om er steeds over te schrijven of praten.
Ook zijn alle tips die ik kan geven al vaak elders gepubliceerd en ik hou niet van herkauwen.
Dat betekent dat deze blog voorlopig gaat slapen, tenzij ik weer wat te melden heb.

Locker Art

Dit doek (foto op canvas) kwam ik onlangs tegen in de Metaalkathedraal tijdens een burenmarkt (zie 15 september). Ik bedacht er de titel Locker Art voor. Het is een foto van lockers die niet voorzien zijn van een metalen deur maar een transparante. Heerlijk om zo een inkijkje te hebben in wat mensen er zoal in stoppen.
Google ik even op die titel en zie ik dat het een heuse kunststroom is. Op Flickr heeft Richard Celley onderstaande foto geupload met dezelfde titel:

Haiku - landschap

Mais steekt het hoofd uit
boven het maaiveld - versmalt
de Hollandse lucht

Dipje (maar geen recessie)

Ik ervaar een dip in mijn enthousiasme voor mijn bezuinigingsproject.

Ik heb uitgerekend hoeveel mijn hypotheekschuld nog is op 1 juli 2014 na een jaar van een tientje per dag leven en hoeveel ik per jaar zou moeten aflossen om hypotheekschuldvrij te zijn op het moment dat mijn 30 jaar om zijn. Dat is in ieder geval een lager bedrag per maand dan ik nu aflos, maar toch nog aardig wat. Bovendien ben ik dan 82 jaar!

Toen wij, twee vriendinnen, vorige week in Amsterdam door de negen straatjes slenterden en ons vergaapten aan mooie ringen, tassen en daarna heerlijke geuren opsnoven bij de Bijenkorf, was ineens als bij toverslag mijn totale motivatie voor het consuminderen naar de Filistijnen. Die drie dingen - tassen, ringen en geuren - zijn de grootste geldverslinders in mijn verleden geweest. Dat blijft trekken.

Van een oude rot in dit vak, Hormann, heb ik begrepen dat dat er allemaal bijhoort. Dat je soms niet meer weet, waar je mee bezig bent en waarom je het doet, maar dat dat weer voorbij gaat.

Ik ben nog niet helemaal uit mijn dipje, maar gelukkig niet voor verleidingen bezweken. Al heb ik wel verdacht lang gesurft op internet om goedkope geuren te spotten.

Daar heb ik gezien dat de Drie Dwaze Dagen van de Bijenkorf in aantocht zijn met een heleboel goed afgeprijsde geuren. Reken maar dat ik de boekjes goed heb doorgespit! En achterin mijn kastje vind ik een grote fles voor driekwart gevuld met Reminiscence Eau de Patchouli.

Mij hoor je niet klagen!

Couleur locale - Utrecht by night

Beleef je droom!

Al een tijdje bied ik op hotelkamerveilingen.nl. Opvallend is dat door de grote populariteit van die site de prijzen wel steeds hoger worden. Minder kans op een goeie deal, helaas.

Ook heb ik al twee keer meegemaakt dat het bijzondere hotel waarvan ik de veiling voor een lage prijs won, niet te boeken bleek.

Zo had ik een overnachting in Hotel American Amsterdam gewonnen, maar bleek er geen enkele datum boekbaar. Omdat ik dat misleidend vind en er werk van heb gemaakt, kreeg ik keurig van Hotelkamerveilingen mijn geld terug met een tientje erop en heb ik een overnachting kunnen boeken in Utrecht in een hotelsuite van het Court Hotel in een werfkelder. Inmiddels beschikt het hotel over 3 van die suites: 1 op de Oudegracht en 2 op de Nieuwegracht. Ik ben al jaren verliefd op de Nieuwegracht én op werfkelders, dus dit is een prachtige match voor mij.

Achteraf is het heel slim om eerst eens een nachtje uit te proberen voor je aan een woondroom toegeeft en bijvoorbeeld een appartement op de Nieuwegracht koopt (als je daar al het geld voor zou hebben). Mijn voorstelling van een rustige en idyllische gracht blijkt in de realiteit nogal achterhaald te zijn. Ook mijn idee dat een werfkelder een soort stiltebunker is, blijkt niet te kloppen. Iedere auto klinkt als een soort skater die over bubbeltjesvinyl rijdt, hoge hakjes op het trottoir klikken tot in de kelder er lustig op los en lallende studenten op weg naar huis, kun je tot diep in de nacht volgen, hun stemmen weerkaatst tussen de gevels en het stille water. Maar mij hoor je niet klagen: voor een nacht is het een belevenis en ik ga heel dankbaar weer terug naar mijn nieuwbouwhuis in Leidsche Rijn. Over de suite zelf niets dan goeds: een prima bed, groot bad en een LCD-TV. Je moet wel het modem in het open raampje leggen voor ontvangst: want werfkelders hebben wel dikke muren!

Bijenkorf en passant

Aflossen of niet?

ING organiseert op 2 oktober een online seminar voor iedereen met vragen over of interesse in het aflossen van zijn hypotheek. Dat is mijn reden om een jaar lang van een tientje per dag te leven: een deel van mijn hypotheek aflossen.

Voor meer info, klik op deze link:

Seminar hypotheek aflossen

Haiku - fietsers

Meanderende
slangen met duizend kleuren
doorkruisen de stad

Drietrapsraket

Over hypotheekvormen gesproken.
Via internet ben ik aan het mailen geslagen met een tussenpersoon. Altijd op zoek naar een voordeliger hypotheek.
Het enige advies dat hij nog voor me heeft (ik heb al een lage hypotheekrente die bovendien nog 12 jaar vast staat) is om mijn hypotheek in delen op te splitsen en per deel een andere rentevaste periode af te spreken.
Dan spreid je een mogelijk risico en profiteert wel voor een deel van een relatief lage rente.
Denk maar eens over na!

Burenmarkt in de Metaalkathedraal

Dit weekend was er een Burenmarkt in de onovertroffen Metaalkathedraal aan de Rijksstraatweg. Een markt waar mensen uit de omtrek hun eigen creaties, talenten, producten en diensten presenteerden, demonstreerden en eventueel konden verkopen aan buren, vrienden, enthousiaste wijkbewoners of toevallige passanten op een weekendfietstocht.

Een kijkje overzee: vrek in de USA

Dit artikel kwam ik tegen op internet. Zowel het artikel als de foto zijn uit de Huffington Post. Dit gaat wel heel ver! Het programma waarin de dame te zien was in Amerika heet dan ook niet voor niets "Extreme vrekken". Zover zal het met mij niet komen!

Link naar het originele artikel in de Huffington Post

Mijn vertaling
Denk je dat jij weet wat zuinig is? Maak kennis met Victoria Hunt, 51 jaar, uit Columbus, Ohio. Ze is zo zuinig dat ze in een fles plast die ze in haar tuin leeggooit, waardoor ze een paar dollar op haar maandelijkse waterrekening bespaart.

'Ik ben ook een fanatiek tuinierster en ik heb gelezen dat urine een component is voor compost', zei Hunt, die in de komende TLC-serie "Extreme Vrekken" optreedt.

Maar Hunt leeft niet goedkoop, omdat ze arm is. In feite is ze een selfmade miljonaire die verschillende huizen bezit en aandelen heeft en eigen investeringen. Op haar 48-ste stopte ze met haar carrière als accountant. Haar inkomen ontvangt ze nu uit huuropbrengsten. Toch leeft ze van maar 12.000 dollar per jaar, inclusief rekeningen, ziektekostenverzekering en levensmiddelen.


Zo is het niet altijd geweest. 25 jaar geleden was Hunt een alleenstaande moeder die op een park met stacaravans woonde en bijstand kreeg.

'Ik wilde er zeker van zijn dat ik nooit meer arm zou worden,' herinnert ze zich van haar besluit om op 28-jarige leeftijd als vrek te gaan leven. 'Sommige mensen houden van pedicures, ik geniet ervan zuinig te zijn en geld te sparen.'

Hunts zuinigheid eindigt niet bij het plassen in flessen. Om aan haar budget vast te houden, noteert ze iedere cent nauwkeurig in een enorm spreadsheet. (Voor een goed begrip: de fles is alleen voor thuis: als ze ergens anders is, spoelt ze voor twee door: 'Ik maak me niet druk over de waterrekening van andere mensen'.)

Andere bezuinigingstips van haar zijn om de koelkast op een tijdklok te zetten, zodat die maar 12 uur per dag loopt, en te douchen op de sportschool om elektriciteit en water uit te sparen. Ze graait ook in vuilnisbakken en zoekt overal naar eten, soms ook op het terrein voor haar huis.

'Toen ik mijn huis kocht, was de tuin door een landschapsarchitect ontworpen, maar ik onderzocht of ik die 'eetbaar' kon maken,' vertelde Hunt de Huffington Post. 'De meeste bloemen kun je eten, is me gebleken. Al het onkruid in je gazon, zoals klaver en postelein, is ook eetbaar.' 

Dus plukt ze nu haar eigen paardenbloemenwortels voor kruidenthee in plaats van er 8 dollar per doosje voor te betalen. Door een uiterst spaarzaam leven te leiden kon Hunt geld sparen en voor haar 50-ste met pensioen gaan. Maar het is niet altijd makkelijk geweest.

'Tijdens mijn loopbaan was ik een vrek. Mijn collega's kochten grotere huizen en daar kwam ik aan met een 16 jaar oude Corolla met kapotte ramen', zei ze. 'Veel mensen lachten me uit en .....ik voelde me het zwarte schaap.'

Maar haar onorthodoxe levensstijl heeft haar er niet van weerhouden de ware liefde te vinden. Haar vriend Steve Barker kreeg een flink oplawaai tijdens de recessie. In de anderhalf jaar dat ze met elkaar daten, hebben ze hun krachten gebundeld om een leven op te bouwen dat op een moderne jacht- en verzamelleest is geschoeid. Vaak smullen ze van het verse en gratis hertenvlees dat hij tijdens de jacht gedood heeft. Terwijl Hunt haar dag doorbrengt met het verzamelen van eten dat ze opduikt uit vuilnisbakken en dat ze in het bos vindt. 

'Het is opwindend! Als we geld vinden, zijn we blij, al zijn het maar muntjes', zegt ze over haar afvalbakkenvondsten. Vaak treft ze er dozen met verse koekjes en cakes in aan. 'Het is echt mijn hobby, dus als ik iets vind, ben ik helemaal blij!'

Dierenleed

Foto van: www.dierennieuws.nl

Een duif is een trouwe vogel. Hij heeft maar één partner en treurt als die sterft. Daarom komt de duif ook voor in het Hooglied: de lofzang op de liefde.
'Uw ogen zijn als duiven'
De geliefde houdt zijn/haar ogen alleen op de ander gericht, net als een duif die focust op zijn geliefde.
De duif is ook symbool voor de Heilige Geest en voor vrede.
Allemaal redenen voor mij om van duiven te houden.
Al maanden verblijft er een zachtbeige duivenkoppel in de omgeving van mijn huis, Turkse tortelduiven. Vaak zitten ze vlak naast elkaar op het dak van de overburen, of scharrelen ze rond in mijn voortuin.
Ze laten elkaar niet alleen, maar gedragen zich als echte tortelduifjes.
Ik ben blij, als ik ze weer zie en moet dan denken aan hun mooie eigenschappen.
Op een avond kom ik thuis en zet zoals gewoonlijk alle ramen open voor frisse lucht. Als ik van boven een blik op de voortuin werp, zie ik vanuit mijn ooghoek iets liggen op het afdakje boven de voordeur.
Ik schrik: het is één van de twee duiven. Zelf kan ik er niet bij, maar een buurman die veel langer is, haalt de duif er voor me af. Ik wil hem nog één keer zien: één oog zit dicht, het andere staat star open. Mijn buurman denkt dat de duif tegen mij huis is gevlogen en zijn nek heeft gebroken.
Ik voel me verdrietig. Helemaal wanneer ik een paar dagen erna de andere duif op mijn pergola zie zitten. Hij kijkt zoekend om zich heen, scharrelt op de grond tussen de planten. Dan neemt hij plaats op de pergola en kijkt me af en toe doordringend aan.
Het doet me zeer dat ik de taal van dieren niet spreek om hem te kunnen zeggen dat zijn vrouwtje is overleden. Ik hoop maar dat hij dat na een paar dagen wel zal begrijpen.

Voorbij het moment

De tuin ruikt
nat en kat -
Schuchtere zon
gluurt over de
schutting -
Zintuigen
de vrije hand -
Even buiten
de tijd

Hieperdepiep: hoera, Cecilia!

Voldoening

Doel van dit project is om elke maand een aflossing te doen op mijn aflossingsvrije hypotheek. Dat is sinds 1 juli al drie keer gelukt.

Het is een triomfantelijk gevoel, als de bekende envelop van mijn hypotheekverstrekker op de deurmat ligt. Hoeveel is mijn maandbedrag nu weer naar beneden gegaan?

En dat niet voor 1 jaar, 2 of 10 jaar....nee, ik heb nog 12 jaar rentevast te gaan.

Met een nog steeds lage rente, al kon ik dat 8 jaar geleden niet voorzien. Ook hierin heb ik er geen spijt van gewoon mijn eigen verstand te hebben gebruikt en me niets te hebben laten aanpraten. Het moest goed voelen, mijn keuze. En dat doet die nog steeds.

Er komt nog een extra genoegen bij, namelijk dat mijn hypotheekverstrekker nu in ieder geval maandelijks iets doet voor de honderden euro's die per maand van mijn rekening worden afgeschreven.

De geldschieter levert me een keurig overzicht, met een nette berekening en dit alles in een gesloten envelop met voldoende frankering.

En ik stel handmatig de hoogte van mijn hypotheekbedrag naar beneden bij op het laatste overzicht.

'Ik zal het ze betaald zetten', is niet de juiste beschrijving van mijn gevoel, maar in de verte heeft het er wel iets mee te maken. 

Voor God heeft de dag lang genoeg geduurd; Hij kleurt de hemel met gloeiend vuur....

Onthaasting

Onthaasting op een raam in Amsterdam

Goede raad is goud waard

Dit is een bekend Nederlands gezegde en in sommige gevallen kan dit zeker zo zijn. Hier komt er eentje.

Er is een website, waarop je kunt checken of er ergens geld op je ligt te wachten, zonder dat je dat weet. Zoals op de site zelf staat: 

'Het gaat meestal om geld waarvan onduidelijk is wie er recht op heeft, of om geld waarvan onduidelijk is of degene die er recht op heeft het bedrag wil aannemen. Het geld komt bijvoorbeeld uit faillissementen, schuldsaneringen, erfenissen, onteigeningsprocedures of uitgekochte minderheidsaandelen.'

Stel je toch eens voor dat blijkt dat er voor jou wat in die kas (consignatiekas) zit.
Het is heel eenvoudig te checken: je klikt deze link aan: http://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/consignatiekas en de rest wijst zich vanzelf.

Nog een advies: veel mensen denken door mee te doen aan loterijen ooit hun grote slag te slaan en in één klap rijk te zijn. De kans op de hoofdprijs is echter heel gering. Als je het eenvoudig stelt is de kans fifty/fifty, maar in de praktijk uiterst klein.
De jackpot van de Staatsloterij voor de trekking van 10 september bevat € 8,6 miljoen. Volgens een krantenartikel is de kans dat je die wint: 0,00000016 procent.
Zo'n heel lot met jackpot kost je per keer € 28,=.
Als je maandelijks meedoet, kun je dat geld beter op een rekening zetten. Dan sleep je na 10 jaar in ieder geval een aardige prijs in de wacht! En of geld nu echt gelukkig maakt? Onderzoeken naar hoe het voormalige winnaars van hoofdprijzen vergaat, wijzen anders uit.

Koopkracht

Yes we can!