Stilleven als inspiratiebron

Het blad 'Schrijven' publiceert in elk nummer een foto die de lezer zo moet prikkelen dat hij acuut pen en papier pakt (of zijn PC start) en er een stuk over schrijft. Mij overkomt hetzelfde met deze foto (wederom eentje van Jan).

Een eenzame leren handschoen door een voorbijganger opgepakt en op het hek gelegd. De hand gevuld met sneeuw. Hij ligt er dus al eventjes.
Je vraagt je af, wie in dit weer zijn rechter handschoen verliest. Het lijkt op een mannenhandschoen.

Scenario 1
Een man besluit de boel de boel te laten en kiest voor een meditatief moment in de bossen. Zijn GSM gaat af: zijn secretaresse: 'Uw afspraak van 16.30 uur is er. Waar bent u? Wat moet ik zeggen?' De man keert zich haastig om. Dat was hij vergeten! Doet zijn mobieltje in zijn zak en verliest daarbij zijn handschoen.

Scenario 2
Een vrouw verlaat woedend het huis na een ruzie met haar vriend. Ze grijpt de handschoenen van de halkast (de zijne!) en rent het bos in. De kou slaat haar in het gezicht en haar neus begint te lopen. Ze propt de handschoenen in haar jaszak, pakt een tissue en veegt haar neus af. Als ze de handschoenen weer wil aandoen, mist ze er eentje. 'Nou, én! Het zijn die van hem maar!'

Scenario 3
Een dolverliefd stel wandelt door het sprookjesachtige bos. Zij zegt wat over koude handen. Hij geeft haar één van de zijne. Ze verwarmen teder elkaars handen die ze diep in zijn jaszak hebben gestopt. Dan voelt haar hand iets kouds. Ze wringt haar hand los uit de zijne en bekijkt het kleine voorwerp dat ze uit zijn zak heeft opgediept: een trouwring. Met zijn eigen handschoen geeft ze hem een harde klap; gooit het ding dan weg, in dezelfde richting als de ring. Ze holt terug naar de auto, trekt met slippende banden op.

Wie volgt?