Wat ik in het verkeer meemaak, vormt een spontaan begin.
Ik sta naast een grote vrachtauto te wachten om over te kunnen steken. Ik wil iets verder naar voren met mijn fiets, zodat vrachtwagen en ik samen de bocht naar links in kunnen gaan. Terwijl ik naar voren loop, trekt de wagen op en slaat naar links af. Daardoor krijg ik de achterkant van de laadbak tegen mijn arm en been en één seconde flitst "dit is het" door me heen. Ik vrees vermorzeld te worden.
Dan heb ik het nakijken, wel met tranen in mijn ogen! Ik heb op hardhandige wijze kennis gemaakt met de "dode hoek" en het er gelukkig levend vanaf gebracht.
In de dode hoek
loert het gevaar - opperste
staat van paraatheid
Foto van het web |
Dag na dato voelt ook mijn pijnlijke arm beter:-)
BeantwoordenVerwijderenHoi Dymph,
BeantwoordenVerwijderenWat lees ik nu, heb je God een blauwtje laten lopen?
Maar Hij sprak natuurlijk zacht: Nee Dymph, Ik heb je als geschenk aan de wereld gegeven, dus blijf jij nog maar even leven.
(Een jaarje of zeven....(tig)).
P.S.
Op je fotootje roep je in 't Engels BOE.
Toedeloe,
Tonioyoo.