Toen ik een jaar of 20 was, heb ik in een periode van een aantal jaren een heleboel verschillende adressen gehad door allerlei omstandigheden. Om een kamer tot mijn thuis te maken schilderde ik die in mijn favoriete kleuren.
Alleen al door oude kleren aan te trekken bespaarde ik een hoop geld (dat heb ik wel door ervaring moeten leren, net als bij schoonmaken en tuinieren).
Als het werk erop zat, had ik eigenlijk geen zin meer om de kwasten en rollers nog te reinigen, maar zette me daar wel toe aan. Zo heb ik heel wat geld bespaard. Vrienden van mij kochten gewoon iedere keer nieuwe verfspullen.
Mijn tanden en kiezen hebben heel wat behandelingen ondergaan. Als kind tobde ik al met mijn gebit, omdat er te weinig ruimte in mijn kaak was voor al mijn kiezen, zodat die elkaar verdrongen. Ik heb heel wat uren als proefkonijn op het tandheelkundig instituut doorgebracht, waar studenten zich op mijn ingewikkelde gebit mochten uitleven. Ook toen ik volwassen was, bleef ik problemen houden met gaatjes en ander ongemak, zodat ik al snel moest overgaan op kronen en daarna weer bruggen. Toen verscheen de mondhygiëniste op het toneel met waardevolle adviezen over het schoon- en onderhouden van mijn gebit. Nu heb ik al jaren geen problemen meer, al kost het me dagelijks wel veel tijd om het hele schoonmaakritueel uit te voeren.
Tja, dit is een heikel punt. Door mijn fiets regelmatig schoon te maken, de ketting te smeren, etc. zou ik langer van mijn fiets kunnen genieten. Maar om de een of andere reden doe ik niets aan mijn rijwiel. Zelfs voor een lekke band ga ik naar de fietsenmaker. Altijd al gedaan. En waarom? Misschien omdat ik vind dat ik als niet-autobezitter me deze luxe moet kunnen veroorloven? Overigens parkeer ik mijn fiets wel - indien mogelijk - overdekt, zodat die alsnog vele jaren meegaat!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten