Kwart voor een. Hij drinkt zijn Scotch leeg. De ijsblokjes glijden zijn mond in. Zijn gezicht vertrekt. Hand tegen zijn wang. Morgen de tandarts bellen.
Hij zet direct een aantekening in zijn Blackberry.
Glas in de afwasmachine. Machine inschakelen. Zuinigheidstrekje van Adèle, terwijl ze zwemmen in het geld. Waarom doet hij het dan? Geen zin in gezeur.
Hij controleert de sloten. Activeert de alarminstallatie. Doet met een druk op de knop alle verlichting uit.
De veters van zijn Brogues los. Dan behoedzaam de trap op. Het laatste waar hij nu zin in heeft, is een nachtelijk gesprek.
Ritueel van tanden poetsen: 2 minuten boven, 2 onder. 'Au'....weer die rotkies!
Hij slikt twee Ibuprofen 600 mg. Colbert op de dressboy, manchetknopen op de planchet boven zijn Starck-wastafel.
Voorzichtig schuift hij zijn stropdas wat losser. Tilt hem dan over zijn hoofd. Na 40 jaar strikervaring is hij er nog steeds geen held in.
Vijf minuten later schuift hij stilletjes op zijn helft het bed in.
Nee, hè?
Zij knipt haar bedlampje aan:
'We moeten praten!'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten