Vakantie

Van het web

Mensen rijden voor hun rust
kilometers naar een kust
en daar zullen ze ontdekken:
hier zijn ook geen stille plekken
Teruggekomen in de stad:
'Zo'n relaxte tijd gehad!'
Als je de rust niet in jezelf vindt,
vind je die nergens!

(Ver)spreekwoord - huiswerk

Beter ten halve geleerd, dan ten hele gestraald.

Column - (voor)oordeel

Ik heb een duidelijker beeld van het woord "vooroordeel". Helaas door een paar opmerkelijke ervaringen op dit gebied. Ik schaam me niet die voorbeelden te geven, omdat het vrijwel onmogelijk is onbevooroordeeld door het leven te gaan. Toch?
De voorbeelden die ik straks noem, hebben niet zozeer met eerste indrukken van personen te maken, alswel met vooringenomenheid in het beoordelen van situaties. Mijn (erge) gedachten staan tussen "dubbele aanhalingstekens".


Iedere morgen op weg naar mijn werk fietst een dame me tegemoet die volledig in het wit gekleed is. Getuige de witte haarband, dito armzweetbandjes en het handvat van een racket dat uit haar fietstas steekt, gaat deze mevrouw tennissen.

Regelmatig plopt de gedachte in me op:

"Gaat ze weer rondlummelen op het tennisveld. Hoeft zij niet te werken?"

Temeer, omdat ik haar op de terugweg naar huis regelmatig opnieuw tegenkom.

"Heb je niets beters te doen, zo'n hele dag?"

Tot me op een dag ineens de absurditeit van deze aanname duidelijk wordt door de ingeving: "Misschien geeft ze wel tennisles en is dit haar werk". Vanaf dat moment fiets ik haar met een milde glimlach tegemoet (!).

Deze situatie brengt me bij een periode (gelukkig in het verleden), waarin ik teveel van mezelf vergde. Snel op de fiets op weg naar mijn werk. Gordijnen van de eengezinshuizen half open. Vrouwen in ochtendjassen met een kop koffie aan de onafgeruimde ontbijttafel. Wat een begerenswaardig paradijs! Smachtende blikken werp ik naar binnen. "Oh, als ik toch eens zoals zij...!"
Tot ik een paar weken daarna ook in duster aan mijn eigen ontbijttafel zit (ook vol zooi) en de fut zelfs niet meer heb om een koffiekop op te tillen. Mijn ochtendjas is geen luie keuze, maar bittere noodzaak. Douchen is een megaproject geworden. Stevige griep. Tja...wat leek er nou zo verleidelijk aan dat plaatje?

Zelf ben ik ook eens het onderwerp van zo'n misinterpretatie geweest. Ik picknick tijdens een fietstocht aan de Vecht tegenover een prachtig "buiten". De bezitters ervan zitten met opengeslagen serredeuren ook wat te consumeren. Het ziet ernaar uit dat we elkaar aan het observeren zijn. Ik pak mijn RVS-thermoskan voor een slok hete thee zonder mijn blik van hen af te wenden. Startschot voor de man om op hoge poten naar buiten te stieren en me agressief toe te roepen: 'Wat zit u daar toch te kijken?'

Tja, dan realiseer ik me dat, hoe meer je bezit, des te groter de angst is het weer kwijt te raken.
En wat mijn zinloze (voor)oordelen betreft: die kunnen me gestolen worden!

(Plaatjes zijn van het web)

(Ver)spreekwoord - on the beach

Wie een kuil graaft voor een ander...........wordt moe!

Zonder woorden

Nu gedachten in de war raken en
mijn meningen verdeeld
blijken woorden overbodig

Stilte is een boei, oase -
fluisteren een koele beek
Praten hoeft niet meer zo nodig

Zwijgen vult geleidelijk leegte
Woorden lossen zelden op
Stil zijn, maar dan overvloedig

Haiku - weeping willow

Van het web

Dorstig drenkt een wilg
zijn takken in de singel -
watergrens vervaagt

Karel V

Historische balken kijken
minzaam op me neer,
licht gebogen van te dragen lasten:
'Wacht maar tot je zo oud bent als wij,
dan spreken we jou wel weer!'

Column - onthaasting

Ik ben een liefhebber van rust, stilte, ruimte, kalmte.
Het woord 'ont'haasten spreekt me om die reden aan. Evenals 'ont'moeten.
Als ik - vooral in mijn hoofd - te druk ben, ga ik via internet op zoek naar informatie over retraites. Voor mij is dat een signaal: gas terug!
Ook getuigt het van tegenstrijdigheid dat ik - als ik te veel in/aan mijn hoofd heb - er nog meer instop.
Eén keer ben ik naar een klooster gegaan voor een stilteretraite. De groep waarin ik terechtkwam, was nogal druk en praterig. Ik had een kamertje dat aan de (oude) trap grensde en hoorde iedereen naar binnen en buiten lopen. En PRATEN.
Ook de maaltijden zouden in stilte verlopen. Nu kun je stoppen met praten en des te meer zeggen met blikken en gebaren. Het was hilarisch. Een verstikte lachbui vormde geen uitzondering. Dus al met al een desillusie en ik heb die vorm van onthaasting daarom direct losgelaten (ook zo'n woord).
Toch trapte ik er van de week weer in: zoeken op een startpagina over retraites (ja, die bestaat).
Voor het eerst ontdekte ik humor in deze sector. De aankondiging luidt:

'Een zeer korte retraite nemen'

(Dan wil je tot rust komen, onthaasten, maar het moet wel snel gaan!)
Zoek de volgende site maar eens op en ik hoop dat je net zo reageert, als ik aanvankelijk: geïrriteerd! En vervolgens luid lachend! Probeer maar eens!

http://www.onthaasting.nl/

Parbleu!

Stokrozen, nectarines en fietsen in de binnenstad

Mijn collega maakt even wat foto's in het centrum van de stad. Zij neemt er voor mij ook een paar mee. En een overheerlijke, sappige nectarine die een vriendelijke jongen op straat haar zomaar geeft. De zon maakt mensen mild. Het is een nectarine zoals de perzik die ik vroeger van mijn oma kreeg: geurig, rijp en vol sap dat langs mijn mondhoeken mijn hals inglijdt.

Twee foto's springen eruit.
Deze roze stokrozen op het Nijntjepleintje.
En een foto van een fiets op een plek waar dat eigenlijk niet mag. Tja....dat zie je wel vaker in de binnenstad.
Maar deze fiets is net zo roze als de stokrozen en dat nodigt uit om er iets over te schrijven.
Zoals een filosoof (ik geloof Bas Haring). Die schreef ooit een heel essay over waarom we ons ergeren aan een rood colablikje in de natuur en niet aan een rood met witte paddestoel (vrij geciteerd).
Want waarom vinden we roze stokrozen 'prachtig' staan en die roze fiets niet? Omdat het zo duidelijk verboden is? De mededeling op het venster zegt: 'Let op. Geen fietsen voor vitrines en beeldschermen.'

Ik vind de foto's in ieder geval prachtig.
Met dank aan mijn collega!

Hittegolf(je)

Wat je nu vooral moet doen
is onder een brede brug gaan zitten -
jurkjes dragen van katoen -
druiven eten zonder pitten

Wat je zeker niet moet doen
is gaan rennen in de hitte -
je verliezen in gezoen -
breeduit in de zon gaan zitten

De hitte is een goed moment
om eens die legging af te stropen -
laat je zien zoals je bent -
lekker met blote benen lopen

En zoals het woord al zegt:
een hittegolf is zo weer weg!

Schapen tellen

Van het web

Iedere morgen in het voorbijgaan
tel ik de schapen in de wei -
mekker ik stiekem even naar hen
en zij blaten terug naar mij.

Vogels kwetteren voor de vuist weg
en ik fluit mijn eigen lied -
Hordes fietsers schieten langs mij
maar zij zien niet, wat ik zie.

Haiku - morning has broken

Ochtendkoelte op
de vlucht voor hoogzomerse
temperaturen

Laat mij.....

Van het web

Laat mij....
de wekker zijn
die jij 's avonds opwindt -
woorden uit boeken
die jij verslindt -
klanken van muziek
waar jij naar luistert -
de troetelwoorden
die je teder fluistert -
een teug zuurstof die in jouw longen verdwijnt -
het stille morgenlicht dat op je handen schijnt.

Laat mij....
de zon voor jou zijn en 's nachts de maan -
ik sta je voor 'uit' en desgewenst 'aan' -
ik wil alles voor je zijn en zonodig niets ook -
dan ben ik maar lucht voor je of hinderlijk als rook
die je moeilijk wegpraat.....
als ik je maar niet koud laat!

(Ver)spreekwoord - bezinning

Een kort vervolg op de column van gisteren:
'Bezint, eer ge wat vindt'.

Column

Een gewoonte afleren. Dat kost je zo'n veertig dagen, een kleine zes weken. Een gewoonte zoals de onhebbelijkheid om overal een mening over te moeten hebben. Kun je dat afleren?

Het lijkt een zwaardere opdracht dan een mens aan kan. Want zeg nou zelf: iedereen heeft overal altijd een mening over.
En het ergste is: hij wil die ook altijd overal ventileren.
Het meest favoriete en zinloze discussieonderwerp is "het weer". Want als er één ding, zoals het is, dan is het wel het weer.

'Wat een hitte'.
'Ik vind het juist heerlijk, die warmte'.
'Voor mij hoeft het niet die zomer, geef mij maar herfst'.

Hetzelfde geldt voor meningen over boeken, films, tv-programma's.
Wat kan jou het schelen, wat Jan, Piet of Klaas ervan vindt. Misschien denk jij er heel anders over.
Waarom willen we eigenlijk overal wat over te zeggen hebben?
Verveling, gebrek aan andere gespreksonderwerpen, geldingsdrang, aandachttrekkerij?
Die geldingsdrang, daar zit wel wat in.
Als jij je mening over iets geeft, dan ga je ervan uit dat die mening wat zinvols toevoegt aan een gesprek.
Maar is dat wel zo?
Veelal praten mensen elkaar na. Soms net iets anders geformuleerd. Je hoofd is volgeprogammeerd met dingen die je leest, hoort, ziet, meegemaakt hebt.
Hoe origineel ben je eigenlijk? (Of hoe arrogant?)
Misschien geef je je mening wel te pas en te onpas uit angst. Angst dat wanneer jij je niet roert, ze je vergeten. Je er niet bij hoort. Je op een zijspoor belandt. Uitgerangeerd!
Prima!
Dan heb je eindelijk rust.
Rust om je aan de kunsten te wijden. En bijvoorbeeld een column te schrijven!

Momentopname

Druppel voor druppel
vult koffie de mok
Ongrijpbaar drijft
een geurwolk voorbij
Een schaal vol zoetigheid
bij het opengeslagen boek
Leesbril ernaast
Stilleven haast

Haiku - vlaggen (niet oranje)

Harde wind trekt de
vlaggen strak in het gelid -

natuurlijk kompas

Weer en ontij

Van het web

Door de woeste wind gegrepen

buitelen meeuwen langs de kust

Bliksemschichten in de verte

Donderkoppen in de lucht

In een springvloed rukt de zee op
Verjaagt mensen van het strand

Kust de duinen en verslindt ze

en heeft eindelijk het land.

(Ver)spreekwoorden - ORANJE

Luctor et submergo.
Ik worstel en ga onder.

De leeuw heeft gestreden.
De leeuw heeft gebruld.
De leeuw is ten onder gegaan.


Blub, Holland, blub,
Laat de leeuw niet naar de bodem gaan.

O nee, o nee, o nee, o nee,
we are no champions,
we are no champions.

Alweer net geen wereldkampioen.
Helaas...
Bedankt, Oranje, het was een geweldige tijd!

(Ver)spreekwoord - in duplo

Hittekreet:
'Loop naar de kraan!'

Haiku - explosie

In duizend kleine
kristallen spat de zon op
het water uiteen

0.45 uur

Kwart voor een. Hij drinkt zijn Scotch leeg. De ijsblokjes glijden zijn mond in. Zijn gezicht vertrekt. Hand tegen zijn wang. Morgen de tandarts bellen.
Hij zet direct een aantekening in zijn Blackberry.
Glas in de afwasmachine. Machine inschakelen. Zuinigheidstrekje van Adèle, terwijl ze zwemmen in het geld. Waarom doet hij het dan? Geen zin in gezeur.
Hij controleert de sloten. Activeert de alarminstallatie. Doet met een druk op de knop alle verlichting uit.
De veters van zijn Brogues los. Dan behoedzaam de trap op. Het laatste waar hij nu zin in heeft, is een nachtelijk gesprek.
Ritueel van tanden poetsen: 2 minuten boven, 2 onder. 'Au'....weer die rotkies!
Hij slikt twee Ibuprofen 600 mg. Colbert op de dressboy, manchetknopen op de planchet boven zijn Starck-wastafel.
Voorzichtig schuift hij zijn stropdas wat losser. Tilt hem dan over zijn hoofd. Na 40 jaar strikervaring is hij er nog steeds geen held in.
Vijf minuten later schuift hij stilletjes op zijn helft het bed in.
Nee, hè?
Zij knipt haar bedlampje aan:
'We moeten praten!'

(Ver)spreekwoord - zomerzotheid

Van het web

Men moet de zomer niet prijzen voor het herfst is.

Foto!!!!!!!!!!!!!

Yvonne, mijn collega, heeft een fotoshoot van me gemaakt voor mijn profiel op deze blog.
Mijn dank is groot!
Daardoor kan ik er regelmatig anders uitzien op mijn blog.
Net als in het echte leven!

Oranjegekte

Leuk die posters met de tekst:
'Wij staan achter Oranje'!
Wat een open deur!
Natuurlijk staan we achter ons elftal.
Iedereen die van voetballen houdt, wil dat Nederland wint.
Nogal wiedes.
En natuurlijk staan we qua positie achter Oranje.
Als we voor de spelers stonden, zou er geen bal meer in het doel gaan.

Dan de sticker:
'Ik brul voor Oranje'.
Laat Oranje zelf brullen. Een beetje leeuw doet dat zelf om zijn tegenstanders te intimideren alvorens toe te slaan en te overwinnen. Dan weten jullie het voetballers: brullen!!!
En winnen!!!

Levend boomblad

Een blad in pure hartvorm
ligt te kloppen op het warme wegdek
Heeft de hitte zozeer toegeslagen en
word ik een beetje gek?

Kleurenpracht

Van het web

De zon is naar het
westen gevlucht -

Wolken staan in lichterlaaie -

Bloedsporen markeren

de vurige aftocht -

De nacht treedt in -
Gloeiende sintels
drijven mee op de
westenwind, doven
in het koele water -
Schilderspalet

Overgave

Je verborg je in de wind
die ik tegen had.
Je verborg je in het kind
dat mijn rust verstoorde.
Je verborg je in de rekeningen
waar ik geen geld voor had.
Je verborg je in de gedachten
die me 's nachts wakker hielden.
Totdat je te voorschijn kwam
en ik mijn verlangen in jouw ogen zag.
Toen gaf ik me over.

Het is rood, klein en lekker!

Van het web

Gisteren in de trein kreeg ik een 'romáátje' aangeboden.
Juist, Cecilia sprak het uit met de klemtoon op de middelste lettergreep.
Het leek net, of ze zich versprak.
In mijn hand lag een klein rood tomaatje in de vorm van een zeppelin.
Waar zou deze naam vandaan komen?






Verschillende opties zijn:

1. de smaak is aROMAtisch
2. het tomaatje komt oorspronkelijk uit de eeuwige stad: Roma!
3. samenvoeging van Romeins en tomaatje
4. de Roma-zigeuners hebben deze tomaat ontdekt/geïmporteerd
5. of inderdaad een verspreeksel?

Het romaatje is een kleine variant van de roma-tomaat die ook wel pruimtomaat of pomodoro-tomaat wordt genoemd. Pomodoro betekent letterlijk 'gouden appel' (met dank aan Google). In Italië heet elke tomaat zo. Wat een romantisch volk! Met een romaatje eet je dus eigenlijk een gouden appeltje.
Zie je wel, we zijn allemaal prinsen en prinsessen!

Vroeger alles beter??

Cecilia, Jan en ik waren vandaag op verkenning naar Hattem. Cecilia leidde ons langs de mooiste historische plekken. We lunchten op een schaduwrijk terras (het was nog altijd heet!). Jan fotografeerde. Ook eentje op verzoek voor deze blog. Komt ie!

WILDPOEPEN

Ik Hattem bij ons eerste rondje wandelen glad gemist

Die vent die hoog in de stadspoort wildpoept in plaats van -pist

Zijn broek voor altijd afgestroopt op zijn knieën

We begluurden hem langdurig met zijn drieën

Op aanwijzing van een hanzestadgenoot

En Jan die gelukkig spontaan aanbood

Hem voor mijn blog te fotograferen

We zullen die viespeuk een lesje leren

Door hem voor eeuwig poepend vast te leggen!

(Ver)spreekwoord - ik lust je rauw

Vele tanden maken licht werk.

Haiku - hitte

In wollen vachten
schuilen de schapen achter
hoge graspollen

Een streep schaduw
geeft verkoeling - de hitte
verschroeit het grasland

Gele vlekken in
het groene veld - brandgaten -
tropische verrassing

Graffiti langs de spoorlijn

Vanuit het treinraam zie ik tussen Utrecht en Geldermalsen de volgende graffititekst staan:

We smoke
We paint
We drink
We faint

Mijn conclusie:

Everything lost
Nothing gained