Rest best

In een ver verleden kwam elk restje eten in aanmerking voor hergebruik. Van oud brood maakte je wentelteefjes of broodpap. Je kon het ook verkruimelen en er paneermeel van maken. Resten wijn gooide je in een afgesloten bak en met wat kruiden erbij creëerde je wijnazijn.

Verspilling

In de krant las ik dat het Nederlandse bedrijfsleven per jaar - ondanks de crisis! - 2 miljard euro aan voedsel verspilt. De consumenten doen daar nog eens 2 miljard bovenop. Onze westerse cultuur wordt niet voor niets de wegwerpmaatschappij genoemd.

Van die 2 miljard die het bedrijfsleven weg mikt, schijnt 75 tot 90% te bestaan uit verse producten die vanwege de vorm niet acceptabel zouden zijn, zoals vruchten met een knobbeltje of twee met elkaar vergroeide tomaten. 

Hamsteren

Ook consumenten kunnen er wat van: een appel met een plekje wordt weggegooid, kaas met een schimmelrandje: idem. Teveel boodschappen in huis halen leidt ertoe dat producten op een gegeven moment over de houdbaarheidsdatum zijn (en misschien nog best te eten zijn). Voorkomen is beter dan genezen: dus haal niet teveel eten in huis. We zijn geen hamsters (al wil AH ons soms anders doen geloven). Bovendien is het helemaal niet nodig: veel supermarkten zijn 7 dagen per week open.

Foodiebag

De horeca smijt ook heel wat eten weg, al is er een initiatief - de foodiebag - dat sommige restaurants al toepassen. Dan kun je het eten dat je niet op kunt, mee naar huis mag nemen. Turkse en Marokkaanse winkels kennen ook een vriendelijk principe: daar staat bij de uitgestalde waar soms ook een kartonnen doos met minder 'mooi' eten voor mensen die niet veel te besteden hebben.

Alles moet op

Een goede gewoonte is om gewoon alles op te eten, wat je in huis hebt gehaald. Ik heb een oud kookboek van de Margriet, waar de traditionele restjesdaggerechten nog in staan. Misschien kun je iets dergelijks tweedehands ergens vinden. Of een kookboek van de Huishoudschool!

Experimenteren kan ook. Dat vind ik zelf wat avontuurlijker! Zo is Nasi Goreng (letterlijk: gebakken rijst) een ontbijtgerecht in Indonesië waarin men de restjes doet van wat er van de vorige dag over is. Omdat dat iedere dag weer anders kan zijn, smaakt de nasi ook steeds verschillend.

Voor wie dat wil, is er een nieuw boek over dit onderwerp uitgekomen met de titel: 'Alles moet op' van Reini Smit. Ik ken het niet, want ik wacht even tot het in de bibliotheek te leen is. Het boek kost namelijk meer dan 20 euro!
Als je bovenaan de pagina onder de tab 'Relevante boeken' kijkt, zie je een beschrijving van dit boek.