Denkend aan Place des Vosges
zie ik een kind achter een bal aan rennen -
verkleurde bladeren met zonnestralen spelen
en als snippers papier de perken bedekken -
een jogger met I-pod als anachronisme -
zakenlieden met hun krant opengevouwen
En ik..ik begin steeds meer van Parijs te houden.
Denkend aan Place des Vosges
zie ik hoge gebouwen het plein omarmen
beslotenheid die aanzet tot mijmering
of juist oproept tot hevig verlangen -
een lage zon geeft de passanten glans -
de geur van crêpes die langswaait en zoet
mijn neus binnenkringelt; het leven is goed!
(Met dank aan H. Marsman)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten