(Ver)spreekwoord - concours de patience

Wie het langst wacht, wacht het best!

Omnivoor

Waar houd je het meest van:
zoet of hartig,

kaas of chocola,

slaatje of toetje?

Doe mij maar alle twee:

ik ben een zoethartig type!

Haiku - winterbode

Onbetreden zijn
de witte daken - vogels
verlengen hun vlucht

Woordenstroom

Ik schrijf maar door
zonder een punt te bereiken
Is dat waar dromen zich
verliezen in realiteit?

Mijn woordenschat ten
spijt zoek ik eenvoud
in de regel en verspil
me in de tijd

Confrontatie

Het beeldscherm kijkt me koeltjes
aan - er valt niets aan af te lezen
Ik weersta de neiging aan het
werk te gaan - we zullen nog weleens
zien, wie het eerst zijn blik neerslaat

Alleen de cursor knippert nerveus -
ik laat me niet verleiden -
horror vacui krijgt mij niet in
zijn greep - ik knipoog naar mijn
spiegelbeeld, trek dan een streep

En dat is dat -
genoeg is genoeg!

11-je - zonsondergang

Dag
licht met
je roze wangen
wegzinkend in de nacht -
dag!

(Ver)spreekwoord - materialisme

Elk huisje heeft zijn buisje (of drie)

Zo'n dag

Zo'n dag
dat de wolken blijven huilen
en kinderen achter de pc
je krant niet op komt dagen
mensen in hun schulpen schuilen

Zo'n dag
dat stamppotten op tafel verdampen
de thee op lagen koekjes landt
vergeten boeken uit de kast komen
laarzen door de plassen stampen

Zo'n dag
dat alles hetzelfde is zonder kleur
afgevallen bladeren vergaan tot pap
winkels hun deuren willen sluiten
de middag verslijt in grijze sleur

Zo'n dag
dat lampen eerder mogen branden
het boek terzijde wordt gelegd, vergeten
gordijnen de wereld buiten sluiten
dromen op weg gaan naar lonkende landen

(Het idee om te beginnen met 'Zo'n dag' is ontleend aan een gedicht met dezelfde titel van Atze van Wieren)

Kruidenthee aan het woord

K:	‘Wat fijn dat je mij gekozen hebt. Waarom eigenlijk?’
I:	‘Je naam spreekt me aan: Frisse Start.’
K:	‘Ik lag naast andere klinkende namen, als Lekker Slapen en Energy. Waarom juist mij?’
I:	‘Je kleurencombi viel me op: groen/oranje. Vooral oranje maakt me blij.’
K:	‘Heb je dat nodig dan?’
I:	‘Ja, joh, ik heb niet zo lang kunnen liggen als jij. Maar een uurtje of 6.’
K:	‘En ik lag er al maanden!’
I:	‘Je bent toch nog wel goed, hè?’
K:	‘Houdbaar tot eind 2013, dat gaat nog wel.’
I:	‘En ik moet het maar afwachten.’
K:	‘Gaan we zielig doen? Dan had je beter St. Janskruid kunnen kopen.’

Haiku - blues

Ritmisch druppelt de
kraan een liedje over het
versleten leertje

Fair of niet?

(Met dank aan Boomerang Cards )

Maar de bezuinigingen van dit kabinet zijn helemaal unfair. De cultuur wordt dubbel gepakt:
én de BTW op toegangsbewijzen van theater, concerten en beeldende kunst gaat omhoog van 6 naar 19%, én daarop nog een korting van ruim 20%.

En dat is níet fair!

Daarom kun je vandaag in zo'n 70 steden in Nederland je stem laten horen, en goed hard, want:




NEDERLAND SCHREEUWT OM CULTUUR! 

Woehhhhhhhhhhhhhhhhhhhaaaaaaaaaaaaaaahhhaaaaa!

Droom van een vlieger

Ik ben een vlieger
en dans op de wind
zo kom ik steeds hoger
waar niemand me vindt

Ik ben een vlieger
vol heldere kleuren
wie verdrietig of boos is
weet ik op te beuren

Ik ben een vlieger
van ritselend papier
hoewel broos en kwetsbaar
toch geef ik plezier

Ik ben een vlieger
en waar ik van droom
is losgelaten worden
en dan op de stroom

van de winden de hemel bereiken
waar ik God kan bezoeken:
wat zal Hij opkijken!

(Ver)spreekwoord - watje

Beter een zacht ei dan een lege kop.

Digitaal imperialisme

Herinnert u zich deze nog?
Een ouderwetse zandloper. Handig bij het koken van eieren en om de bedenktijd te regelen bij bepaalde gezelschapspelletjes.
Inmiddels is de techniek verder opgerukt. Met in haar kielzog een keur aan handigheidjes waar je u tegen zegt: grasmaaimachines die zelfstandig het gazon kort houden; stofzuigers die je aan het werk zet, terwijl jij op de bank een boekje leest.
In gesprek met een collega die een zittend beroep heeft - hij zit, ik sta - hoor ik op de achtergrond getinkel van klokjes (een soort arresleebelletjes) die hem ertoe aanzetten in één ruk te gaan staan. Het lijkt wel of hij gestoken is!
Bij een onverwacht applaus neemt hij weer rustig plaats achter zijn bureau. Hij laat zich commanderen door een digitale klok die hij met een bepaalde interval heeft geïnstalleerd op zijn pc. Om te voorkomen dat hij teveel zitvlees kweekt in de vele uren die hij anders stil zou zitten.
Er zijn ook mensen die door RSI of andere aandoeningen afhankelijk zijn geworden van een harde riedel op hun pc die aangeeft dat ze even moeten pauzeren. Hun innerlijke klok is stuk. Ik schrik me iedere keer wezenloos, als zo'n pauzebel ineens ons aller concentratie om zeep helpt.
Dergelijke 'snufjes' wakkeren extreem denken bij me aan. En een mop van een dom blondje schiet me te binnen.


Een dom blondje ligt in de tandartsstoel. De tandarts vraagt een paar keer, steeds luider, of ze haar mond open wil doen. Ze geeft geen sjoege. Dan ziet hij een zwart draadje tussen haar blonde haar en begrijpt dat ze een hoofdtelefoon op heeft. Hij stoot haar aan en schreeuwt: 'Kun je dat ding niet afzetten'? Ze roept terug: 'Nee, dat kan niet, dan ga ik dood'. De tandarts licht één kant van de koptelefoon even op en hoort: 'Adem in, adem uit, adem in, .....'

Dus............
Je moet het zelf weten; het begint met een pauzeprogrammaatje...en voor je het weet, ben je een robot!
Hieronder de link, het is jóuw keus;-)

Online-stopwatch

Herfstsonate

Nog even en de vorst raakt de

aarde niet alleen, maar dringt haar binnen

Zelfs bomen geven hun bladeren

over aan zijn heerschappij

Mottige regen draagt een steentje bij

De wind veegt zomerresten aan de kant

Rijk aan geuren, rijk aan kleuren
Herfst

Bloederige horeca

Twee bijzondere namen voor horecagelegenheden aan de Amsterdamsestraatweg:

café Abattoir en eethuis Bestaria. 

Ik heb nog goed gekeken of er niet Restaria had moeten staan, maar de 'B' lijkt authentiek.
Vreemde onvegetarische naam. Een kaassoufflé zul je er wel niet kunnen krijgen.

Waarschijnlijk zijn beide tenten eerbetonen aan de vele dieren die in het slachthuis het leven lieten. 

In het abattoir dat vroeger op de plek van de Plantage stond.

Zouden ze er een broodje bloedworst serveren?

Willy Wortel

Willy Wortel is een van mijn helden. Als kind droomde ik er al van om die ene fantastische uitvinding te doen die me in één klap wereldberoemd en vooral rijk zou maken. Als kind neem je het niet zo nauw.
Er is altijd een restje 'Willy' in me blijven smeulen.
Toen ik zag, hoe duur een speciale ledercrème voor mijn bank was, had ik snel een beslissing genomen. Wat goed voor mijn huid is, moet dat ook voor die van een rund zijn. Met een fles Nivea bodylotion heb ik een aantal jaren mijn leren bank vertroeteld. En lekker ruiken dat ie deed!
Tijdens hittegolven sluit ik mijn ventilator 's nachts aan op een tijdklok. Ik slaap bij een heerlijk windje in en als ik ver heen ben, slaat de ventilator vanzelf af.
Diezelfde ventilator schakel ik ook in, als ik mijn was snel droog wil hebben. Net alsof de lakens in de wind gedroogd zijn.
De voetcrème van L'Occitane doet het prima als gezichtscrème; geurt heerlijk naar lavendel en mijn huid vaart er wel bij. En mijn portemonnee ook: 150 ml voor € 20!
Na verschillende experimenten met koffieapparaten zweer ik nu bij de Senseo, maar dan wel met twee pads per 1 kopje water. Ik moet toegeven: de lekkerste koffie drink je nog altijd in Italië, maar dit is een goed alternatief.
Niet alleen qua vindingrijkheid, ook uiterlijk begin ik op hem te lijken....dat brilletje!

(Ver)spreekwoord - jaloezie

Aan mijn wijf geen polonaise!

Hellend vlak

Bij het landen van zijn woorden

Zwelt de leegte in mijn maag

Dit heeft niets met ons te maken

Een gebouw van zoveel jaren

Stort niet bij een windvlaag

in. Hooguit raakt wat voegsel los

Ken ik mij, ken jij jou

Twijfels, achterdocht, verzwegen vragen

Gevaarlijk voor elkaar te denken

Het fundament is weggeblazen

Muren wankelen op drift geslagen
Een begin valt niet te maken

Brandende gedachten dolen

Zonder doel en focus rond

Ontredderd in het donker

De schuilplaats waar ik blind

De weg naar vond

Heeft vanzelfsprekendheid verloren

Ik zie

Ik zie
een kromme, oude man
een boom in klimmen
met ladder - dat wel
Met zijn ene hand
snoeit hij de leitakken
Met mijn andere hand
Houd ik mijn hart vast.

Zevenaar - tsja...

Over de dichtvorm 'zevenaar' lees ik net iets op de weblog van Marloes. Sowieso leuk om daar eens een kijkje te nemen: Link naar weblog Marloes Blaak
Een zevenaar is een dichtvorm, waarbij de tweede en derde regel gelijk zijn aan de zesde en zevende leerde zij op een schrijfcursus. Op zo'n cursussessie hebben wij elkaar trouwens ook dit jaar leren kennen. Behalve dat ik de zevenaar van haar als vorm schaamteloos pik, heeft Marloes me ook geïnspireerd tot bloggen. Daar ben ik haar heel dankbaar voor!
Maar nu mijn zevenaar. Dichten levert bij mij geen kortsluiting op, maar juist stroom!

Dichten is met woorden stoeien
vechten, buitelen, tot ze dansen
ritmisch...tadadám, tadadám, tadadám
tot lettergrepen schuin marcheren
boven en onder de regels langs
vechten, buitelen, tot ze dansen
ritmisch...tadadám, tadadám, tadadám

Hokjesgeest

Overal waar een mens
kan komen bouwt hij
hekjes om zijn grond

Vrijheid is met lucht
verbonden - vogels vliegen
grenzeloos rond

Nederland
van bovenaf
is rechthoekig
of vierkant

Voedingsbodem voor
hokjesgeest

Haiku - afsterven

Buurkerkhof - open
graf van duizend gevallen
bladeren - maisgeel

Adelaarsdroom

Ik ben adelaar
zwevend op grote hoogte
boven mijn gedachten uit

Speurend over de aarde;
mijn ogen ontgaat niets

Ik laat me dragen op de winden
en draag wat zwak is

Mijn woorden spaarzaam en scherp
als een zwaard gereed voor de strijd

In de donkerte van mijn vleugels
ben je veilig en warm -
omarm ik je krachtig

Ik ontneem je aan de aarde
en breng je naar mijn nest
op eenzame hoogte

Haiku - winterzon

De 'v' van vorst vliegt
langs de wolken - vogelvlucht
van noord naar warmte

Memories

Onthouden doe je met je hoofd;
koesteren met je hart!

Welk type ben jij?

In een preek op zondag vertelde iemand over de ontdekking die hij over zichzelf deed:
'Ik ben geen stereotype, maar een prototype'.
Geen afgietsel (van duizend in een dozijn), maar (ik citeer Van Dale) "het eerste, oorspronkelijk model".
Iemand die voorop loopt en zichzelf een weg baant. Pionier. Meestal gevolgd door een kudde die over de gebaande wegen wandelt en het prototype navolgt. De stereotypen.
Dan heb je ook nog "monotypes", bedenk ik. In de grafische sector: plaatdrukken, waarbij maar één tot drie afdrukken mogelijk zijn. De paradijsvogels, genieën, gekken, artiesten, randfiguren, de typen die hun nek uitsteken, zonder blad voor de mond, de individualisten, solisten, uitvinders, oorspronkelijken, eigenzinnigen.
Ik hou wel van oorspronkelijk, authentiek, origineel. Laat mij maar zo'n monotype zijn! En jij?

Gouache monotype

Herinnering aan Place des Vosges

Denkend aan Place des Vosges
zie ik een kind achter een bal aan rennen -
verkleurde bladeren met zonnestralen spelen
en als snippers papier de perken bedekken -
een jogger met I-pod als anachronisme -
zakenlieden met hun krant opengevouwen
En ik..ik begin steeds meer van Parijs te houden.

Denkend aan Place des Vosges
zie ik hoge gebouwen het plein omarmen
beslotenheid die aanzet tot mijmering
of juist oproept tot hevig verlangen -
een lage zon geeft de passanten glans -
de geur van crêpes die langswaait en zoet
mijn neus binnenkringelt; het leven is goed!

(Met dank aan H. Marsman)

(Ver)spreekwoord - censuur

Beter voorkomen dan gelezen.

Eeuwigeliefdeslied

Was ik een liefdeslied
vast en zeker en continu
liet ik me aan je horen
tot horendols toe -
In geuren en kleuren
met toeters en bellen
nestelde ik me in je geheugen
om je dan steeds weer te binnen te schieten -
Een lied van liefde zonder ophouden
tot de dood erop volgt -
Ik zou je in je gedachten stalken
me met huid en haar vertolken
in een voortdurend refrein,
net zolang repeat..repeat..repeat
tot je mee zou zingen