Parasiteren of 'uitvreten', zoals Nescio dat noemt.
De tandarts begon er vorige week over. Hij had in zijn behandelkamer boeken staan met natuurfoto's. Een relatiegeschenk, waarvan hij er elk jaar een ontving.
Spijtig merkte hij op dat hij die boeken het liefst in de wachtkamer zou leggen, maar dat zijn ervaring met tijdschriften hem op andere gedachten had gebracht.
Hij legde elke week de nieuwste weekbladen neer om na een dag te constateren dat ze verdwenen waren.
Dat had tot gevolg om een aantal weken te wachten en dan verouderde nummers neer te leggen.
Die hielden het langer vol. Jammer voor de eerlijke patiënten.
Van de tijdschriften kwam hij op WC-rollen. Daarvan legde hij er tegenwoordig maar één extra neer, omdat meer rollen ertoe leiden dat hij die kon blijven aanslepen.
Toen was zijn controle op mijn gebit voltooid en namen we afscheid.
Ik vroeg nog wel even waar de WC eigenlijk was en beloofde hem de extra rol te laten voor wat die was.
Ik heb als voorbereiding op mijn project een boek gelezen waarin een Engelse beschrijft hoe ze zonder geld wekenlang de dagen doorkwam.
Dan word je bijna gedwongen om rond etenstijd vrienden te bezoeken, recepties af te lopen en WC-rollen mee te nemen van openbare toiletten.
Not my cup of tea.
Met een tientje per dag is dat gelukkig niet nodig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten