Je past me nu niet langer
Je kasten leeg, een rooster los
De rafels van het wonen
En overal een volle doos
Je geur is zelfs veranderd
Stoffig met een zweem van angst
Voor wie er nu in jou gaat wonen
En voor hoe lang, ja, voor hoe lang
Je muren dragen sporen
Van elke bewoner door de tijd
Ook ik ga afscheid nemen
Je bijzondere vergezichten ten spijt
Je hebt me opgenomen
Rust gegeven, huiselijkheid
Ik ga je nu verruilen
Verhuizen, het wordt tijd
Geen opmerkingen:
Een reactie posten