Neem je tijd

Een moeder maant haar kleine kind aan op te schieten: "Hup, doe eens wat sneller, we komen te laat".

Het lijkt erop dat het kind de schuld is van die vertraging, maar in feite had die moeder gewoon eerder moeten vertrekken.

Kinderen leven in een eeuwig nu.

Je hoeft bij een kleuter niet aan te komen met: "Volgende week gaan we zwemmen".

Geheid dat die jou 5 minuten later vraagt: "Is het al volgende week?"

Als je wilt zien hoe gejaagd we met zijn allen zijn, moet je eens rond 17.15 uur op Utrecht Centraal kijken. Je kunt maar beter de kudde volgen, want als je even een winkel in wilt duiken, moet je die afslag goed bevechten.

Een moordend tempo. En waarom?

Omdat de mensen niet op tijd vertrekken.

Als ik uit mijn werk naar huis fiets, doe ik dat kalm, zonder me te haasten. Ik betrapte me in het verleden eens op een verbeten tempo met handen aan het stuur met witte knokkels.

Dat maakte me bewust van een innerlijke onrust en spanning die ik zeker in mijn vrije tijd niet wilde continueren.

Maar ook tijdens het werken kun je tijd nemen. Onderstaande post-it toont welke vragen je je kunt stellen bij dingen die op je bureau belanden, zodat je niet meteen in de 5e versnelling losgaat.

Er staat 5 keer moeten, heavy! Ik houd niet van dat woord; alsof je geen keus hebt.

Ik kies ervoor om mijn tempo aan te passen en vaker 'nee' te zeggen. Tijd is kostbaar, dat realiseer ik me in het bijzonder nu ik in een leeftijdscategorie zit die veel bekenden niet eens gehaald hebben.

Ik wil bij de tijd stilstaan en die niet door mijn vingers laten glippen.

En vooral niet teveel MOETEN en al helemaal niet van mezelf!