Serendipiteit

Serendipiteit - ik wist niet eens dat er een Nederlandse vertaling was voor het begrip 'serendipity' - is een wonderlijk verschijnsel. De Amerikaanse onderzoeker Julius Comroe omschrijft het als:

"het zoeken naar een naald in een hooiberg en eruit rollen met een boerenmeid".

Kortom, je bent met iets bezig en doet en passant of bij toeval een andere belangrijke ontdekking.
Of: iets goeds vinden zonder ernaar te zoeken.

In de romantische film Serendipity uit 2001 onder regie van Peter Chelsom komen een man en vrouw op zeer toevallige wijze na een korte eerste ontmoeting, later weer met elkaar in contact. Alsof het zo heeft moeten zijn, want de manier waarop ze elkaar weer zien, is bijna niet te geloven, zoveel willekeurigheden die samenvallen.

In die film heet het café waar ze iets drinken Serendipity.

Het woord zelf is bedacht door Horace Walpole in de 18e eeuw. Hij schrijft in een brief over een situatie uit het Perzische sprookje 'De drie prinsen van Serendip' (Serendip is een oude Perzische naam voor Sri Lanka). Kennelijk is het woord 'serendipity' vanaf dat moment een begrip geworden.

Nu een voorbeeld. Vorige week maakte ik op mijn werk kennis met een nieuwe collega bij onze organisatie met wie we meer te maken zullen krijgen. Zoals wel vaker vergeet ik haar naam. De volgende dag krijg ik per mail een vraag die zij zal kunnen beantwoorden. Alleen ik weet haar naam dus niet meer. Even later komt er iemand aan de balie die 'toevallig' naar die bewuste collega vraagt, met naam en toenaam. Dat noem ik 'serendipity',

Ik vind het een prachtig woord, vooral in het Engels. Als ik het hoor, zie ik in mijn verbeelding een hertje dartel in een bos huppelen. Het is een vrolijk, luchtig woord.

Ik wens iedereen veel serendipity toe!