 |
| Van internet |
keien vullen wadi's zonder water
kleurrijke tapijten om over te verdwijnen
Wolken verduisteren uitlopers
van rotsen - schaduwspel in roerloosheid
verlatenheid zonder einde
Extremen - tijdloosheid verslindt uren
een felle bloem te midden van kaalslag
schouder aan schouder rond vuren
Na een val van 1000 sterren uit een zwarte
hemel kust de ochtendzon voorzichtig
kille rotsen wakker
Roze gloed streelt met zachte hand
scherpe kanten van stenen - even
houdt alles de adem in
Tot hitte schuurt door dalen
en later een koele maan zich verheft
Nieuwe woestijnnacht
koud, verloren, zacht
Geen opmerkingen:
Een reactie posten