Ik lees met veel plezier de boeken van Donna Leon, een Amerikaanse schrijfster van wie alle misdaadverhalen in of rond Venetië afspelen. Omdat Leon er zelf 25 jaar gewoond en gewerkt heeft, kan ze op onnavolgbare wijze de sfeer en het dagelijks leven in die stad beschrijven. En ze doet dat alsof ze schildert: je zíet de gevels met de verschoten kleuren, de vroege ochtendmist in de lagune en de felgekleurde groenten en fruitsoorten op de plaatselijke markt.
Hoofdpersoon is commissario Guido Brunetti die op onorthodoxe wijze de meest ingewikkelde moorden weet op te lossen. Hij is een bon vivant die graag een goede fles wijn openmaakt, gek is op Paola, zijn vrouw, en hun twee tienerkinderen. Hij is war van alles wat pompeus is en met uiterlijke schijn te maken heeft. In die zin lijkt hij op zijn favoriete auteur.
Op ontspannen momenten verdiept hij zich namelijk in de geschriften van de Romeinse keizer Marcus Aurelius. Een diepzinnig man, getuige het citaat: "Wanneer ge een weldaad hebt bewezen en een ander heeft haar genoten, waarom zoudt ge dan nog bovendien, zoals dwazen doen, een derde begeren: als weldoener geprezen te worden of dank te oogsten?"
Maar een ander citaat van hem is gebruikt voor een populair liedje in de serie ''t Schaep met de 5 pooten':
"Wij zijn op de wereld om elkaar te helpen" of zoals de versie in het liedje: "We benne op de wereld om mekaar om mekaar te hellepe niewaar?"
Zoiets kan nooit zijn bedoeling geweest zijn: die arme stoïcijnse keizer moest eens weten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten