Oladom - Sambaband in Leidscherijn!

Tussen 12.00 en 14.00 uur heeft Radio M een uitzending verzorgd vanuit Brasserie Vleuterweide. Sambaband Oladom zorgde voor de swingende, muzikale omlijsting. De stevige beat was tot in Veldhuizen te horen met dank aan de hoge gebouwen waardoor de band omgeven werd. Omdat het nogal fris en betrokken weer was, genoot er een handjevol publiek mee van de opzwepende ritmes. 

In de brasserie waar de presentatrice commentaar gaf, was het wel stampvol. 

Hopelijk is Oladom op een warme zomerdag nog eens in Leidscherijn te horen en zien!

Palmpasen

Veldhuizen, een onderdeel van Leidscherijn, een zogenaamde Vinexwijk: modern, nieuwbouw en veel kinderen. Maar toch ook de traditionele Palmpasenstok!
Oud en nieuw ontmoeten elkaar!

Lentegroet uit De Meern

Verkeer opleuken

Het begint met een sticker over verkeerslichten plakken, zodat het rode licht een vurig hartje wordt (middelste foto). Dan duikt een parmantig vogeltje op dat even pauzeert op een verkeersbord (links).

En sinds een dag of wat regelt Barbie op charmante wijze het fietsverkeer. 

Wat staat Utrecht nog meer voor verrassingen te wachten?

Versje van verlangen

Verlangen
naar eenvoud,
ruimte, vrijheid

Verlangen
naar anderen,
groeien, veiligheid

Verlangen
naar stilte,
Jezus, eeuwigheid

Verlangen
naar leven in
onbevangenheid

Kleedsters, bestaan die nog?

Als je het woord 'kleedster' googelt, kom je of in de theater/filmwereld terecht, of bij een bedrijf in Utrecht dat kledingadviezen geeft of helpt om je klerenkast te reorganiseren: www.kleedster.nl
Nee, een kleedster zoals je die vroeger kende en wel eens tegenkomt in oude boeken, die je dagelijks hielp bij het aankleden, zodat jij goed voor de dag kon komen, heb je tegenwoordig niet meer. Of misschien sommige hooggeplaatste lieden?
We hebben daar andere namen voor bedacht, zoals stylingadviseuse, personal shopper of 'stijlmeisje'. In de thesaurus van Van Dale staat het woord kleedster niet eens. Wel kamenier met de synoniemen bediende, helper.
Zo'n dienende baan is niet meer van deze tijd (of niet meer te betalen). Dus is dit kunstwerk van Piet van der Hem (ook wel de Nederlandse Henri de Toulouse-Lautrec genoemd) dat ik in Amersfoort in het Flehitemuseum fotografeerde, een tijdsmonument!

Vreemde ontmoeting in Amsterdam

Op Java-eiland in Amsterdam 

kom je weinig mensen tegen

en toen deze, statisch, verlegen

een gesprek kwam er niet van!

Die vent op het dak is bij nader

inzien wat overcompleet

Wat die extra arm daar deed?

Restant van een verdronken bader?

Haiku - lente

In de wei trappen

lammetjes op hun tenen

de dauw van het gras

Lente hangt in de lucht!

http://create.boomerang.nl

Tweewording

Dat is de titel van mijn gedicht over 'vriendschap en andere ongemakken' dat ik heb ingestuurd voor de gedichtenwedstrijd die de bibliotheek over dit thema heeft gehouden in het kader van de Boekenweek.

Zondag 18-03 heeft Ingmar Heytze de shortlist van 12 dichters en vervolgens de 3 prijswinnaars en 2 eervolle vermeldingen bekend gemaakt. De jury...dat was hij!

En mijn gedicht heeft het niet gehaald en is tussen de 131 inzendingen onopgemerkt gebleven.

Maar gelukkig heb ik mijn blog en met grote vreugde kondig ik u aan het gedicht 'Tweewording'!

Tweewording

Wij werpen blikken vol

verstandhouding, hebben

aan geen woord genoeg

Wij geven uit tekort

dat nooit teleurstelt

Wij houden ons klein

Wij doen elkaar goed

Wij laten leven -

luisteren tussen regels door

Wij raken elkaar

over grote afstanden

Reddeloos verloren

Het lukt de wijnwinkel niet meer het hoofd boven water te houden!

Statement of purpose

Hieronder staan de visie en doelstelling van J Henry Fair, van wie ik op 09-03, 05-03 en 29-02 foto's heb gepubliceerd:

'My work is a response to my vision of society.
I see our culture as being addicted to petroleum and the unsustainable consumption of other natural resources, which seems to portend a future of scarcity. My vision is of a different possibility, arrived at through careful husbandry of resources and adjustment of our desires and consumption patterns toward a future of health and plenty. To gear our civilization toward sustainability does not necessitate sacrifice today, as many naysayers would argue, but simply adjustment. There are many societies existing at present that have a standard of living at least as high as ours while consuming and polluting a fraction of what is the norm in the United States.
As an artist with a message, one asks oneself: how do I translate my message to my medium such that it will effect the change I want?
At first, I photographed “ugly” things; which is, in essence, throwing the issue in people’s faces. Over time, I began to photograph all these things with an eye to making them both beautiful and frightening simultaneously, a seemingly irreconcilable mission, but actually quite achievable given the subject matter.
These are all photographs of things i have found in my explorations.
Other than standard photographic adjustments of contrast, they are unmodified.'

J Henry Fair

OK, nog één ter illustratie:

Haiku - adelaar

Opperste staat van
paraatheid - ogenschijnlijk
vol overgave

Java-eiland

In Amsterdam is het leuk winkelen in de negen straatjes, Haarlemmerstraat, Rozengracht en zo zijn er nog veel meer buurten en markten te noemen, waar je uren kunt doorbrengen.

Maar zeker een bezoek waard is het Java-eiland op ongeveer 20 minuten lopen van het station.

Je waant je in een andere wereld langs het IJ met oude handelskantoren, loodsen en opslagbedrijven die herbouwd of gerenoveerd zijn en nieuwe bestemmingen hebben gekregen. Wat opmerkelijk is, zijn de 9 bijzondere bruggen over de dwarsgrachten van het Java-eiland. Het echtpaar Rombouts-Droste ontwikkelde een eigen alfabet van abstracte tekens. Die tekens komen terug in de bruggen die elk een woord verbeelden: zoals kunst, wetenschap, idee..... Ze werkten samen met de architect Paul Wintermans.

Het meest bijzondere is dat als je zo'n grachtje ziet dat pas een jaar of 11 oud is, je je toch al kunt voorstellen hoe toeristen er over een eeuw of wat net zo naar zullen kijken, als nu naar de Amsterdamse of Utrechtse grachten. Ik hoef er geen eeuwen voor te wachten...ik vind ze nu al prachtig!

Kaviaar - maar dan vegetarisch!

In het boek 'Dieren eten' van Jonathan Safran Foer staan 3 redenen om geen of minder vis of vlees te eten:

1. dieren lijden eronder

2. het milieu lijdt eronder

3. onze gezondheid lijdt eronder.

Het zet je zeker aan het denken!

Nu heb ik rond mijn 20e ook een tijdje geen vlees gegeten en in die tijd was dat lastig. Je kon kiezen uit een eitje of een dikke plak kaas, als je ergens ging eten en dat was het. Bovendien was ik toen niet zo overtuigd van de goede zaak om geen of minder vlees te eten: ik vond mijn afwijkend eetgedrag wel interessant overkomen. Toen ik op een avond mezelf erop betrapte de gehaktballen uit de pan soep van een huisgenoot te vissen en snel naar binnen te proppen, besloot ik net zo makkelijk weer vlees te eten.

Nu is het eenvoudiger om vegetarisch te eten. Er is een grote verscheidenheid aan vleesvervangers en er is meer informatie over de negatieve aspecten van vlees eten. Veel winkels gaan in deze trend mee: bij IKEA zag ik visloze kaviaar staan: Tångkorn van zeewier! En dat voor maar € 1,59.
Ik wil niet in dezelfde, wat arrogante houding die ik als twintiger had, vervallen, dus verklaar mezelf niet langer tot fulltime vegetariër. Maar minder vlees eten kan volgens mij geen kwaad en kan net zo smakelijk zijn!

En last but not least: J Henry Fair (3)!

Ik ben diep onder de indruk van de foto's van J Henry Fair. Heb er nog een viertal geselecteerd, omdat ik de combinatie van mooi beeld en verontrustend onderwerp zo fascinerend vind.
Voor meer foto's: bezoek zijn website: http://www.jhenryfair.com
Onder 'about' staat onderaan de pagina een verwijzing naar zijn environmental work: industrials scars.
Binnenkort plaats ik nog als toetje zijn 'Statement of purpose'.

Stilte

In de kamer tussen de tikken van de wekker door -
buiten als de auto's voorbij geraasd zijn en de
volgende nog ver onderweg - in mijn hoofd de ruimte
die rust tussen twee gedachten, verlangens,
daar wacht stilte......losjes, onbevangen

J Henry Fair (2)

Over de fotokunst van J Henry Fair: zie blogbericht op 29-02-2012.
Dit is een luchtfoto van een fabriek die onkruidverdelgingsmiddelen produceert.
Prachtig groen plaatje, maar oh zo giftig! Met recht gifgroen.
En dit is een foto van de maker, J Henry Fair, in actie:

Overpeinzingen van Marcus Aurelius

Ik lees met veel plezier de boeken van Donna Leon, een Amerikaanse schrijfster van wie alle misdaadverhalen in of rond Venetië afspelen. Omdat Leon er zelf 25 jaar gewoond en gewerkt heeft, kan ze op onnavolgbare wijze de sfeer en het dagelijks leven in die stad beschrijven. En ze doet dat alsof ze schildert: je zíet de gevels met de verschoten kleuren, de vroege ochtendmist in de lagune en de felgekleurde groenten en fruitsoorten op de plaatselijke markt.

Hoofdpersoon is commissario Guido Brunetti die op onorthodoxe wijze de meest ingewikkelde moorden weet op te lossen. Hij is een bon vivant die graag een goede fles wijn openmaakt, gek is op Paola, zijn vrouw, en hun twee tienerkinderen. Hij is war van alles wat pompeus is en met uiterlijke schijn te maken heeft. In die zin lijkt hij op zijn favoriete auteur. 

Op ontspannen momenten verdiept hij zich namelijk in de geschriften van de Romeinse keizer Marcus Aurelius. Een diepzinnig man, getuige het citaat: "Wanneer ge een weldaad hebt bewezen en een ander heeft haar genoten, waarom zoudt ge dan nog bovendien, zoals dwazen doen, een derde begeren: als weldoener geprezen te worden of dank te oogsten?"

Maar een ander citaat van hem is gebruikt voor een populair liedje in de serie ''t Schaep met de 5 pooten':

"Wij zijn op de wereld om elkaar te helpen" of zoals de versie in het liedje: "We benne op de wereld om mekaar om mekaar te hellepe niewaar?"

Zoiets kan nooit zijn bedoeling geweest zijn: die arme stoïcijnse keizer moest eens weten!

Haiku - sereen

Duizend tinten wit
fluisteren stilte in het
huis - gestript van kleur