Als ik 's avonds laat over de hoge brug naar huis fiets, voel ik me veilig en vrij. Lichtstrepen van de snelweg in de verte. Reflecties in het water. Een donkere boot die onder me door glijdt.
Alleen gezoek van auto's en het suizen van de wind.
Als kind vond ik het donker ook al fascinerend.
In de auto over de snelweg zoeven, lichtjes in de verte en alleen met mijn gedachten.
Veilig weggedoken in mijn jas en fantasie.
Geen gepraat, geen gehaast meer.
Rustig op weg naar huis, mijn bed.
Ik kijk omhoog naar de sterren en zoek iedere avond de maan op.
Mijn favoriete sterren zijn de Pleiaden die in een groepje van zeven aan de hemel dansen.
Ze bestaan al heel lang, want Homerus keek ook al naar hen. Homerus was een dichter bij uitstek. De ochtendlucht die roze kleurt door de opgaande zon, noemde hij 'de rozevingerige dageraad'.
De foto van mijn supersterren heb ik natuurlijk niet zelf gemaakt. Wel onderstaande foto op een van mijn wandeltochten door de nachtelijke stad: 'de blauwwandige Viebrug'!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten