De kleur bruin gaf mij als kind al een donker gevoel.
Grijs was saai.
Pastelkleuren vond ik laf en bordeauxrood truttig.
Helaas bleek dat mijn vaders lievelingskleur te zijn. Dus kreeg ik een bordeauxrode schooltas, portemonnee, winterjas. Het was ondenkbaar om te zeggen dat ik die kleur niet mooi vond. Zo waren de kaarten bij ons niet geschud.
Toen ik op kamers woonde, kreeg ik een bordeauxrode fietstas. Zo eentje die je met twee beugels aan je bagagedrager hangt. Handig als je boodschappen gaat doen, volgens mijn vader.
Op een ochtend bleek mijn fiets uit de berging gestolen te zijn. Één gelukzalig moment dacht ik eindelijk van ‘bordeauxrood’ verlost te zijn.
Helaas! Fiets weg, tas niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten