29 december 2018
14 december 2018
In Utrecht ligt het geld op straat
In Utrecht ligt het geld op straat
Hoe lang nog kunnen we niet weten
Als de Munt ons binnenkort verlaat
Worden de munten hopelijk vergeten
2 december 2018
25 november 2018
16 november 2018
10 november 2018
27 oktober 2018
Doorgangshuis
Je past me nu niet langer
Je kasten leeg, een rooster los
De rafels van het wonen
En overal een volle doos
Je geur is zelfs veranderd
Stoffig met een zweem van angst
Voor wie er nu in jou gaat wonen
En voor hoe lang, ja, voor hoe lang
Je muren dragen sporen
Van elke bewoner door de tijd
Ook ik ga afscheid nemen
Je bijzondere vergezichten ten spijt
Je hebt me opgenomen
Rust gegeven, huiselijkheid
Ik ga je nu verruilen
Verhuizen, het wordt tijd
Je kasten leeg, een rooster los
De rafels van het wonen
En overal een volle doos
Je geur is zelfs veranderd
Stoffig met een zweem van angst
Voor wie er nu in jou gaat wonen
En voor hoe lang, ja, voor hoe lang
Je muren dragen sporen
Van elke bewoner door de tijd
Ook ik ga afscheid nemen
Je bijzondere vergezichten ten spijt
Je hebt me opgenomen
Rust gegeven, huiselijkheid
Ik ga je nu verruilen
Verhuizen, het wordt tijd
25 oktober 2018
23 oktober 2018
19 oktober 2018
17 oktober 2018
Haiku - mist
Onder laaghangend
wolkendek wacht een wereld
op openbaring
(Slechts in Uw licht zien wij het licht)
wolkendek wacht een wereld
op openbaring
(Slechts in Uw licht zien wij het licht)
15 oktober 2018
2 oktober 2018
29 september 2018
Haiku - onbewogen
Buiten raast verkeer
bonkt storm tegen de ramen
dan een schrille kreet
Onbewogen in
mezelf besloten geniet
ik stilte in mij
bonkt storm tegen de ramen
dan een schrille kreet
Onbewogen in
mezelf besloten geniet
ik stilte in mij
21 september 2018
Botanisch avontuur (2, en einde)
Helaas stopt het botanische avontuur hier. Behalve groen, slijmerig water en bladeren die vergelen en verslappen, heb ik geen verandering kunnen bespeuren. Nog geen worteltje.
Dus dit groen gaat de kliko in, voordat de geur van rotting en bederf in mijn huiskamer overheerst.
Helaas....
Dus dit groen gaat de kliko in, voordat de geur van rotting en bederf in mijn huiskamer overheerst.
Helaas....
20 september 2018
15 september 2018
Pauze - werk in uitvoering
Mijn energie stop ik nu in schilderen, schoonmaken en dankbaar zijn dat het gelukt is een nieuwe woning te vinden.
Dus nog even geduld, dan ben ik er weer!
25 augustus 2018
Hour of Power
Op 19 augustus jongstleden sprak Tony Campolo in de tv-uitzending van Hour of Power. Zo'n mooie, actuele preek over 'niet oordelen'. Ik wil deze boodschap graag verspreiden.
Link naar uitzending Hour of Power (19-08-2018)
Link naar uitzending Hour of Power (19-08-2018)
3 augustus 2018
Botanisch avontuur (1)
Op verzoek van een vriend zal ik wekelijks verslag doen van de ontwikkeling van mijn Monsterosabladeren. Gisteren heb ik ze gescored op mijn werk. Overal staan daar enorme Monsterosaplanten die best een blaadje konden missen. Doel is dat ze in het water gaan wortelen. Dat staat zo cool in die trendy woontijdschriften. 'Kan ik ook', dacht ik. De belletjes op de stengels geven weer dat er leven is onder het wateroppervlak. Dat belooft wat!
Op de laatste foto is te zien dat de wortels nog een lange weg te gaan hebben. Wordt vervolgd.
1 augustus 2018
26 juli 2018
19 juli 2018
10 juli 2018
Overgave
De Geest zweeft
op windvlagen en
trekt de dagen
met zich mee
De Geest leeft
in het kloppen van bloed
stromen van water en
eeuwig, eeuwig broedt
De Geest op plannen
tot ze tot leven komen
de wensen, verlangens
voornemens, dromen
Overgave, overgave
is Gods verlangen geweest
niet door kracht of geweld
maar door Mijn Geest
op windvlagen en
trekt de dagen
met zich mee
De Geest leeft
in het kloppen van bloed
stromen van water en
eeuwig, eeuwig broedt
De Geest op plannen
tot ze tot leven komen
de wensen, verlangens
voornemens, dromen
Overgave, overgave
is Gods verlangen geweest
niet door kracht of geweld
maar door Mijn Geest
2 juli 2018
25 juni 2018
Pantoum
In een schrijfcursus ontdekte ik de dichtvorm: pantoum. Net als bij bijvoorbeeld een sonnet een structuur waarbinnen je je gedicht maakt. Veel strofes moeten in een bepaald ritme worden herhaald. Ik zal jullie niet vermoeien met het schema, maar alleen het resultaat tonen.
Utrecht centrum
Utrecht centrum
hart van het land
Waar sporen elkaar kruisen
auto’s ruisen, mensen lachen
Hart van het land
klopt tot in de grachten
auto’s ruisen, mensen lachen
hoor, het carillon
Klopt tot in de grachten
de hartslag van de stad?
Hoor, het carillon
tingelend in de stegen
De hartslag van de stad
als ritme om te leven
tingelend in de stegen
de klokken van de Dom
Web van rails en wegen
waar sporen elkaar kruisen
de klokken van de Dom
Utrecht centrum
Utrecht centrum
Utrecht centrum
hart van het land
Waar sporen elkaar kruisen
auto’s ruisen, mensen lachen
Hart van het land
klopt tot in de grachten
auto’s ruisen, mensen lachen
hoor, het carillon
Klopt tot in de grachten
de hartslag van de stad?
Hoor, het carillon
tingelend in de stegen
De hartslag van de stad
als ritme om te leven
tingelend in de stegen
de klokken van de Dom
Web van rails en wegen
waar sporen elkaar kruisen
de klokken van de Dom
Utrecht centrum
11 juni 2018
23 mei 2018
21 mei 2018
18 mei 2018
14 mei 2018
10 mei 2018
5 mei 2018
2 mei 2018
Zie, Ik maak alle dingen nieuw!
'En de Geest Gods zweefde over de wateren' (Gen. 1:1). Letterlijk staat er dat de Heilige Geest 'broedde'. En uit de chaos creëerde Hij een paradijs.
Schuilend onder Gods vleugels vind je naast een veilige plek, herstel en nieuwe kracht. Jezus belooft dat Hij alle dingen nieuw zal maken!
Schuilend onder Gods vleugels vind je naast een veilige plek, herstel en nieuwe kracht. Jezus belooft dat Hij alle dingen nieuw zal maken!
23 april 2018
22 april 2018
13 april 2018
7 april 2018
1 april 2018
GIOIA - Vreugde
Gioia, Italiaans voor vreugde, voor mij de kern van mijn schilderij. Tijdens de laatste uur werken eraan, ervaarde ik dat ook. Paolo Conte zong in de kamer, de zon scheen naar binnen en in een flow heb ik het doek voltooid.
Hieronder een foto van het totaal en drie detailopnamen. Het is heel anders geworden dan ik me had voorgenomen. Dat andere schilderij komt er ook, reken maar!
Hieronder een foto van het totaal en drie detailopnamen. Het is heel anders geworden dan ik me had voorgenomen. Dat andere schilderij komt er ook, reken maar!
31 maart 2018
Veelkleurig blauw
Pruisisch blauw met lakroller losjes en soms wat fermer aangebracht.
Helder blauw en turquoise met lijmkam, penseel en kwast speels over het doek laten dansen.
Et voilà!
30 maart 2018
29 maart 2018
Wacht en zie!
Even een pauze in het delen van woorden. Nu communiceer ik een tijdje in beelden. Nee, geen foto's.
Ik neem jullie mee in de creatie van een schilderij. Ideeën die in mijn hoofd dartelen en die ik op doek hoop over te brengen. Van iedere fase een bericht.
Allerlei technieken passeren de revue.
Dit kan ik alvast verklappen:
het wordt abstract!
Ik neem jullie mee in de creatie van een schilderij. Ideeën die in mijn hoofd dartelen en die ik op doek hoop over te brengen. Van iedere fase een bericht.
Allerlei technieken passeren de revue.
Dit kan ik alvast verklappen:
het wordt abstract!
17 maart 2018
10 maart 2018
28 februari 2018
21 februari 2018
17 februari 2018
4 februari 2018
28 januari 2018
Naar de tandarts
We stappen de lift in, op weg naar de tandarts. Als mama niet kijkt, druk ik
alle knopjes in. Dan gaat de deur steeds open, maar er komt niemand binnen.
Mama zucht. Ik vind het wel leuk. Als we eindelijk beneden zijn, trekt ze me aan
mijn hand naar buiten, nogal snel. Ze heeft haast, zegt ze. Buiten valt de
regen. Ik vraag nog: “Mámá…”?
Ze zegt alleen dat ik door moet lopen.
“Hé poes, miauw, miauw”, voorzichtig steek ik mijn vrije hand uit om de rode poes te aaien. Ze zit onder de heg en ik buk me. “Waarom loop je niet door, wat doe je nu weer?” De poes is op haar rug gedraaid en laat zich heerlijk kroelen. “Kijk eens, mam, een hele lieve poes.” Zonder iets te zeggen grijpt ze mijn hand en trekt me mee.
Bij de lantaarnpaal hebben andere kinderen een knikkerpotje gemaakt en ja, er ligt nog een glanzende rode knikker in. Maar mama loopt door. Dan geef ik zo’n harde ruk dat mijn hand losschiet en ik achterover val. Ik hou me zo stijf als een plank en laat me niet overeind trekken. “IK WIL DIE KNIKKER”. Mama bukt zich en raapt de knikker voor me op: “Maar nu moet je wel DOORlopen.”
“Zal ik doen alsof ik blind ben? Dan moet jij me leiden”. Direct knijp ik mijn ogen dicht en bots dan met een harde knal tegen een kliko op. Mijn moeder grijpt me stevig beet en tilt me op. “Au”, probeer ik nog. “Als we straks thuis zijn, zwaait er wat.” Dubbele pech, denk ik, eerst die tandarts en dan straks nog straf. Het is niet eerlijk! En ik barst in huilen uit.
“Hé poes, miauw, miauw”, voorzichtig steek ik mijn vrije hand uit om de rode poes te aaien. Ze zit onder de heg en ik buk me. “Waarom loop je niet door, wat doe je nu weer?” De poes is op haar rug gedraaid en laat zich heerlijk kroelen. “Kijk eens, mam, een hele lieve poes.” Zonder iets te zeggen grijpt ze mijn hand en trekt me mee.
Bij de lantaarnpaal hebben andere kinderen een knikkerpotje gemaakt en ja, er ligt nog een glanzende rode knikker in. Maar mama loopt door. Dan geef ik zo’n harde ruk dat mijn hand losschiet en ik achterover val. Ik hou me zo stijf als een plank en laat me niet overeind trekken. “IK WIL DIE KNIKKER”. Mama bukt zich en raapt de knikker voor me op: “Maar nu moet je wel DOORlopen.”
“Zal ik doen alsof ik blind ben? Dan moet jij me leiden”. Direct knijp ik mijn ogen dicht en bots dan met een harde knal tegen een kliko op. Mijn moeder grijpt me stevig beet en tilt me op. “Au”, probeer ik nog. “Als we straks thuis zijn, zwaait er wat.” Dubbele pech, denk ik, eerst die tandarts en dan straks nog straf. Het is niet eerlijk! En ik barst in huilen uit.
24 januari 2018
13 januari 2018
7 januari 2018
Abonneren op:
Posts (Atom)