Onbijt voor 1?

In het hotel waar ik ben, is het niet vreemd om alleen aan het ontbijt te verschijnen.

Op zich.

De meeste alleen-ontbijters echter zijn mannen.
Zakenlieden met laptop en smartphone in de aanslag. Snelle ontbijters.
Ik voel me op mijn gemak; enige vrouw alleen aan het ontbijt, zonder laptop/smartphone.
Alleen uit eten gaan, terrasje pakken, overnachten in een hotel: ik draai er mijn hand niet voor om.

Dan zie ik haar.


Nog een vrouw alleen, maar wel met een smartphone waar ze onophoudelijk mee in gesprek is.

Zo ben ik ooit ook begonnen met alleen ergens eten: weliswaar niet met een smartphone (ik heb een ouderwets mobieltje), maar met een krant, tijdschrift of boek bij de hand om me een houding mee te kunnen geven, als ik het idee had dat iedereen naar me keek.
Illusie....de meeste mensen zijn alleen druk met zichzelf.

Ik niet.

Ik kan mijn ogen niet van die vrouw afhouden. Ze is de enige in de ontbijtzaal die voortdurend aan het woord is, zelfs echtparen steken er stil bij af.
Ze houdt de telefoon een stukje van haar hoofd af. Draait ermee in het rond.
Even kijk ik in het bolle gezicht van een man op het schermpje die ze langzaam de hele ontbijtzaal laat zien.
De man kijkt naar wat er op haar ontbijtbord ligt; hij wordt voorgesteld aan de ober die voorbijloopt en dan......nee......hij tuurt in het koffiekopje van de vrouw.

Mijn fantasie slaat op hol, is die man op de webcam een:

• ziekelijk jaloerse partner
• concurrent die het hotelconcept afkijkt
• rechercheur die een van de gasten in de gaten houdt
• crimineel die een overval beraamt?  

Dan verdwijnt het toestel richting haar mond; nu ze hem ook nog gaat kussen in die volle ontbijtzaal, weet ik het ineens zeker: die vrouw is stapel


VERLIEFD!