Voortrekker

De Kamer

Ik sla het boek net dicht; heb het in twee adems uitgelezen.
Korte beschijving van de inhoud:

Een kantoorklerk, Björn, die bij de Instantie werkt (overheidsbedrijf) heeft zo zijn eigen manier om zich staande te houden te midden van de kantoorhectiek. Dat levert hem de vijandschap van alle collega's op, terwijl zijn werkprestaties op den duur briljant blijken te zijn. Alleen aan de voorwaarden waarop hij die kan leveren, wordt op termijn niet tegemoet gekomen. Dat luidt het begin van zijn ondergang in.

Het boek is in een vlotte prozastijl geschreven. Het overkomt mij een aantal keer dat ik zowel voor Björn als zijn collega's sympathie kan opbrengen. Ik ben niet geneigd voor de een of ander partij te kiezen. Gedachten die te beschamend zijn om uit te spreken, zijn voor Björn volkomen normaal. Hij laat zich er zelfs op voorstaan. Dat maakt het boek surrealistisch.

Dergelijke gedachten durf je zelf soms nauwelijks te dénken.

Een aantal keer moet ik ook aan mijn eigen werkervaringen denken. Bijvoorbeeld toen we een jaar of twee geleden flexibel moesten gaan werken en iedereen een reden had, waarom hij/zij juist wel een eigen werkplek nodig had. Binnen korte tijd had iedereen zijn vaste werkplek weer ingenomen. Dat kon toen, omdat er genoeg plekken waren. In de situatie waarbij er minder werkplekken zijn dan medewerkers, krijg je een heel andere dynamiek: mensen beginnen 's morgens vroeger om een goeie plek te kunnen bemachtigen. Werkplekken worden met persoonlijke spullen alvast 'bezet'. Dit soort primaire reacties vind je ook in dit boek. En het onderling oordelen en beoordeeld worden; het lijkt de hele dag door te gaan.

Het is een boek om over na te denken, om je een spiegel voor te houden en om je af te vragen:

Wie is er nu gek?

Painting the light

Peter Wileman, een Engels schilder, wil in zijn werk vooral het licht vangen en daarmee een emotie overbrengen.
Ik publiceer hieronder wat van zijn werk, terwijl ik er zelf een volgorde in aangebracht heb waarvan ik niet weet of die chronologisch klopt. Dat wil ik wel graag geloven.
Net als bij Mondriaan een steeds grotere abstractie tot stand brengen.
Zijn laatste werk (dat is dus een gok van mij) spreekt mij het meest aan.

Haiku - herfst

Beschenen door een
lage zon kleurt het tapijt
van herfstblad goudbruin

Haiku - voetenleed

Van het web

Gapende voeten
protesteren luid tegen
knellende schoenen

Gezond eten?

De herinnering der dingen

De herinnering der dingen.
Dat schiet me te binnen als ik mijn tweedehands stamper pak om bloemkool, aardappels en lamsworstjes te prakken. Die stamper doet me denken aan Martine die eerste getuige is als ik het ding op de bevrijdingsmarkt in Lombok koop. Een zonnige dag met veel leuke ontmoetingen.
Een emaillen schaaltje waarin ik mijn portie rauwkost overgiet met safloerolie en parmezaanse kaas, brengt me de huiskamer van Marieke en Albert in herinnering, waar ik de driedelige set schaaltjes krijg aangeboden en vele plezierige uren met hen heb doorgebracht.
Een Workumer beschilderde aardewerk kom tovert moeiteloos de virtinekast op mijn netvlies waar die staat te pronken in het leven van mijn ouders.
Door een roze servies van mokkakopjes met zilveren beslag zie ik weer het triomfantelijke gezicht van mijn vader die het in een antiekzaakje ontdekt en trots mee naar huis neemt.
Mijn beide ouders zijn inmiddels dood; het servies staat nu in mijn kast en is een eeuwige momentopname geworden.
De spullen zelf daar hecht ik niet aan, maar ik koester wel de herinneringen die erin verborgen liggen.

Stilleven met flessen

In een woonwinkel in Arnhem hing deze prachtige poster op canvas. Een echte eyecatcher!
Wel wat duur vond ik (een paar honderd euro), maar zo mooi dat ik hem op mijn blog wil vereeuwigen.
Ik ontdekte toen ik via Google-afbeeldingen ging zoeken of de print elders te koop was, dat je door op het fototoestelletje te klikken en een eigen foto te uploaden, je andere afbeeldingen kunt vinden met hetzelfde kleurenpalet. Erg leuk om te doen.
Dit zijn een paar van de resultaten die ik met deze foto 'ophaalde':

Requiem voor een maaltijd

Kruimels en kringen
op tafel - een slok water
talmt in een glas
Uit het gelid - verfrommeld
servetten met afdrukken
Afgekloven stukken kip
Borden half gestapeld
Bestek in de slabak
wachtend op een warm bad
Nadat sorbetijs zijn weg
heeft gevonden -
wel bekome

Fokke & Sukke

Sweet sixty;-)