"Wat doen jullie dit jaar met DE KERST?"
(Schoon)zoon en echtgenote hebben zich die vraag nog lang niet gesteld in SEPTEMBER, laat staan dat ze al een antwoord hebben.
Het is duidelijk dat (schoon)mama iets van hen verwacht. De man denkt: "Daar gaan we weer"!
De kersttoon is gezet.
Voor veel mensen is kerst een verplicht nummer, want ja...je laat je moeder/vader toch niet stikken, dan? En stel dat je de pech hebt dat je ouders gescheiden zijn, dan heb je eigenlijk drie kerstdagen nodig, als je zelf een partner hebt! En.....
De enorme aandacht in de media voor een 'gezellige kerst' laait de spanning nog verder op. Ruzies over al het geld dat voor die jaarlijkse happening wordt uitgegeven, kinderen die eigenlijk geen zin hebben dan naar pa en ma te gaan, maar toch zwichten. De cadeaus onder de boom die elk jaar groter (en duurder) moeten zijn.
Eén dag zou misschien nog te overzien zijn, maar de tweede zit je bij haar/zijn ouders! Anders krijg je daar weer scheve gezichten over. Om nog maar te zwijgen over de eindeloze en ingenieuze maaltijden die je in elkaar moet zien te draaien! Daar moet ook ieder jaar een schep bovenop!
Is de commercie inmiddels zo bepalend voor onze kerstbeleving dat we de traditie maar eindeloos blijven voortzetten, omdat het 'zo gezellig' is in onze herinnering en we er ieder jaar meer tegenaan zitten te hikken, maar toch zo nodig moeten?
Eigenlijk is kerst de geboortedag van Jezus. Alleen het gekke is dat de meeste mensen wel de verjaardag vieren met alles erop en eraan, maar dat de Jarige zelf niet welkom is.
Ik heb niets op kerst tegen, hoor, maar zonder Jezus kunnen ze voor mij de kerstboom in!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten