Zingen op de Zaan

Toerist in eigen land: wandeling langs de Zaanse Schans met Jan en Cecilia. Een dag vol improvisatie.
We zijn in de verkeerde trein gestapt, zodat we niet bij het station aankomen, waar de NS-wandeling zou beginnen. Nu heten heel wat stations in die contreien iets met Koog of Zaan, dus die vergissing is niet zo gek! Flexibel als we zijn, passen we de plannen aan en besluiten van eindpunt (waar we nu staan) naar beginpunt te wandelen. Eerst een kop koffie op een terras aan de Zaan met dit uitzicht.

Aan de prijzen merk je dat je de Randstad uit bent. Eenmaal over de brug belanden we in een ander tijdperk: een nostalgische AH-winkel en typisch Zaanse huisjes. Waar het natuurlijk om gaat, zijn de prachtige molens die fier boven het landschap uitsteken en door de stevige wind flink ronddraaien.

Aan de hoeveelheid mensen om ons heen die steeds verder afneemt, merken we dat we de Zaanse Schans achter ons hebben gelaten. De zon breekt door en we bereiken een kruising. Omdat ik kaart mag lezen - in tegenovergestelde richting dus - wachten de anderen geduldig op mij. Maar ik blijk nog maar één velletje van de route te hebben: het laatste stukje dat we inmiddels achter ons hebben gelaten. De rest: gone with the wind.
Enfin: AVONTUUR! We lopen in het wilde weg door, totdat we wederom stuiten op de enorme herrie die plezier-, party- en privéboten deze hele dag ten beste geven op de Zaan onder het motto:
"Zingen op de Zaan": een jaarlijks terugkerend 'festijn' op één dag in juli dat vooral uit zwaar versterkt Hollands repertoire bestaat.
De PVV zou ermee weggelopen zijn!
Maar als je een nostalgische natuurwandeling wilt maken, stel je je daar geen tocht bij voor met achtergrondmuziek van 130 decibel. Ook de entourage waar we zonder wandelroute in terecht komen, gun je je grootste vijand niet: industrieterreinen, een kerk met ingeslagen ramen en huizen die niet ver van een sloopvergunning af kunnen staan. Geen mensen op straat...die zitten waarschijnlijk op of langs de Zaan te zingen.
Maar positief als we zijn, merken we in de trein blijmoedig tegen elkaar op - als we de eerste regenspetters op de ramen zien -
'We hebben in ieder geval mooi weer gehad!'