Kleurenpracht

De kleur bruin gaf mij als kind al een donker gevoel.
Grijs was saai.
Pastelkleuren vond ik laf en bordeauxrood truttig.
Helaas bleek dat mijn vaders lievelingskleur te zijn. Dus kreeg ik een bordeauxrode schooltas, portemonnee, winterjas. Het was ondenkbaar om te zeggen dat ik die kleur niet mooi vond. Zo waren de kaarten bij ons niet geschud.
Toen ik op kamers woonde, kreeg ik een bordeauxrode fietstas. Zo eentje die je met twee beugels aan je bagagedrager hangt. Handig als je boodschappen gaat doen, volgens mijn vader.
Op een ochtend bleek mijn fiets uit de berging gestolen te zijn. Één gelukzalig moment dacht ik eindelijk van ‘bordeauxrood’ verlost te zijn.
Helaas! Fiets weg, tas niet.

#haiku - herfst

Op het ritme van -

de wind dansen bladeren -

tot ze neervallen

Minder is meer

Woorden als puur, eenvoud, stil, vurig, zuiver, toegewijd versnellen mijn hartslag. Uitspraken als:

- less is more

- leven is het meervoud van lef

- als je tegen de stroom ingaat, kom je bij de bron uit

maken me ook blij.

Ik hou van haiku, omdat die dichtvorm compact is, weloverwogen, geen woord teveel. Deze week luisterde ik naar een podcast over 'geloof'. Vaak klonken zinnen als: "Ik geloof in God", "Ik vertrouw op God". Dat kan korter. En krachtiger.

Ik geloof God.

Ik vertrouw God.