Je past me nu niet langer
Je kasten leeg, een rooster los
De rafels van het wonen
En overal een volle doos
Je geur is zelfs veranderd
Stoffig met een zweem van angst
Voor wie er nu in jou gaat wonen
En voor hoe lang, ja, voor hoe lang
Je muren dragen sporen
Van elke bewoner door de tijd
Ook ik ga afscheid nemen
Je bijzondere vergezichten ten spijt
Je hebt me opgenomen
Rust gegeven, huiselijkheid
Ik ga je nu verruilen
Verhuizen, het wordt tijd
27 oktober 2018
25 oktober 2018
23 oktober 2018
19 oktober 2018
17 oktober 2018
Haiku - mist
Onder laaghangend
wolkendek wacht een wereld
op openbaring
(Slechts in Uw licht zien wij het licht)
wolkendek wacht een wereld
op openbaring
(Slechts in Uw licht zien wij het licht)
15 oktober 2018
2 oktober 2018
Abonneren op:
Posts (Atom)