Probeer geen lezers (of luisteraars) te imponeren!
Daar moest ik vanavond aan denken toen ik naar een radioprogramma luisterde waarin de interviewer teveel zelf aan het woord was ten koste van het verhaal van de geïnterviewde. Die had overigens veel interessantere dingen te melden dan die ijdele interviewer!
Als schrijver kun je hier iets van leren. Je moet soms research doen om je verhaal aannemelijk te maken. Dat onderzoek heeft een dienende rol om de geloofwaardigheid van het verhaal te vergroten. Maar soms lees je ellenlange verhandelingen over bijvoorbeeld de geschiedenis van een streek die je afleiden van de verhaallijn en je op een gegeven moment gaan irriteren.
'Poeh poeh, kijk eens aan wat die schrijver allemaal weet!'
Zelf ben ik geen liefhebber van uitgebreide beschrijvingen. Dat kom ik in thrillers soms tegen. Wat kan mij het schelen hoe de tuin van het huis waarin iemand vermoord is, erbij ligt, als dat geen rol speelt in het verhaal zelf. Die stukken sla ik onverdroten over, want ze halen de vaart uit het verhaal en boeien me niet. Dus alleen iets beschrijven als het iets toevoegt aan het verhaal of om er een decor mee te schetsen.
Ook het goochelen met andere talen in een boek leidt mijn aandacht af. Vooral als het om niet gangbare talen gaat en ik geen flauw idee heb wat er staat. Kennelijk zijn die woorden voor de schrijver gesneden koek, Alleen vergeet hij dat niet iedere lezer dezelfde talenkennis als hij heeft.
Symbolen kunnen je verhaal verrijken en krachtiger maken. Maar pas het gebruik ervan niet lukraak toe als een pseudo-erudiet. Een lezer prikt die opgeblazenheid zo lek.
Tot besluit een Nederlands gezegde dat prima bij deze schrijftip past:
'Overdaad schaadt.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten