3 maart 2024

Postuum interview met Alexej Navalny

(N) In 2020 zweefde ik in het Russische luchtruim tussen leven en dood door vergiftiging met novitsjok. De Russische geheime dienst wilde van me af. Mijn vrouw Joelia en internationale druk zorgden ervoor dat ik in Duitsland behandeld kon worden. Mijn herstel ervaarde ik als een wonder; ik zag er de hand van God in. Ik, die daarvoor een overtuigd atheïst was! Het was een wederopstanding uit de dood. Nu was mijn leven nog kostbaarder geworden. 

(I) Toch koos u ervoor om naar Rusland terug te gaan.

(N) Mijn leven was niet langer van mij, maar van God. Ik nam de bijbel serieus. Daarin zegt Jezus: “Zalig zijn degenen die hongeren en dorsten naar gerechtigheid, want zij zullen verzadigd worden”. Het was alsof Hij dat tegen mij zei; ik kreeg een opdracht. Als ik vanuit het Westen het Kremlin zou bestrijden, kon Poetin zeggen dat het Westen mij als agent had ingezet. Ik ben een Rus en ik houd van mijn land, maar niet van het land dat Poetin ervan gemaakt heeft. Daarom ging ik terug. Om ter plekke het kwaad te bestrijden.

(I) Toch wist u dat dat uw dood zou kunnen worden.

(N) Zeker, en ik heb dat besluit goed overwogen. Het betekende dat ik niet langer samen kon zijn met mijn vrouw Joelia en mijn kinderen, omdat ik niet wilde dat zij mee terug zouden gaan. Als mij iets zou overkomen, dan kon Joelia de strijd voortzetten. Onze liefde is zo sterk dat we die kunnen offeren voor een groter doel: de vrijheid van Rusland. 

Ook wist ik door mijn geloof dat mijn leven niet zou eindigen, als ik vermoord zou worden in Rusland. Daardoor hechtte ik minder aan dit leven. 

(I) En hoe denkt u dat het nu verder gaat?

(N) Mijn begrafenis heeft laten zien hoe breed mijn idealen gedragen worden. Ondanks de intimidatie en angstcultuur hebben duizenden mensen getoond helden te zijn. Zij trotseerden de onderdrukking door de straat op te gaan. Wie weet wat hen dat gaat kosten! Dat geeft hoop. Onze strijd gaat door dankzij mijn Joelia en alle Russen die anders willen. Dat zijn er veel.

8 februari 2024

Amsterdam

 


27 januari 2024

Ode aan de wachters

Vanaf de kale takken
staren wij de kamer in
zij is nog niet wakker, toch
ze komt de kamer binnen

Kop koffie, in haar duster
hetzelfde ochtendritueel
we draaien haar de rug toe
we zijn gerust: ze is ok

Een lange nacht van waken
soms staat ze voor het raam
een glimlach op haar lippen
zodra ze ons ontwaart

Wij zijn haar trouwe wachters
zij kan gerust weer gaan
ons de nacht toevertrouwen
het schijnsel van de maan

Als de zon gaat schijnen
vliegen wij weg, de klus geklaard
maar als de avond rood kleurt
zijn wij weer terug bij haar

Verheugd ziet ze ons komen
ze heeft op ons gewacht
wij nemen onze plek in
voor nog een lange nacht

Altijd zijn er ogen
op een mens gericht
alles is verbonden
althans in dit gedicht

7 januari 2024

Bezint eer je wat vindt

 


Kleur de dag


Na alle regendagen 

vandaag een dag vol zon

In al haar grootsheid

kleurde die de hemel

De horizon in brand

23 november 2023

Verkiezingsuitslag 2023

Democratie is een groot goed, maar je wordt er niet altijd vrolijk van.

9 november 2023

Canto Ostinato

Dwars door hectisch Amsterdam
beland ik in de barok
van het concertgebouw
inclusief rode pluche
gemurmel en gekuch

Als ik ver opzij buig
zie ik zwarte piano’s
geduldig wachten

Voor mij prijkt een zuil
die me het zicht
op het podium ontneemt

‘We kunnen halverwege ruilen,
als u dat wilt’
het zou de betovering verbreken
dus bedank ik.

Bij de eerste klanken
sluit ik mijn ogen
laat me meevoeren
de ruimte in
zonder obstakels
publiek
gedachten
urenlange vervoering

Door het applaus
land ik zacht
op het rode pluche
de zuil staat er nog
onbewogen